1841899779

198

NEKROLOGIA

przed wojną, kontynuował w Londynie na łamach Dziennika Polskiego i Żołnierza stały felieton.

TEOFIL WOJEŃSKI

(1690 w Radomsku — 6 XI 1963 w Warszawie)

Działacz społeczny i związkowy. Do PF^S wstąpił w 1905. Studia w Krakowie (w zakresie historii literatury polskiej poci kierunkiem prof. I. Chrzanowskiego), Pradze i Wiedniu. Po powrocie do kraju pracuje w szkolnictwie średnim na terenie Warsjawy, prowadząc ożywioną działalność polityczną (uczestniczy m. in. po 15)18 w organizowaniu Rady Delegatów Robotniczych w Piotrkowie), publicystyczną, oświatową i naukową. Współpracuje z KPP — z jej inspiracji jest założycielem pisma Lewy Tor. a następnie Newe Tory. Przez długi czas redaguje Ogniwo, pismo Związku Nauczycieli Szkół Średnich oraz Miesięcznik Nauczycielski powstały z inicjatywy Towarzystwa Oświaty Demokratycznej.

Po wyzwoleniu pracuje na czołowych stanowiskach w administracji szkolnictwa i w PAN'. Był członkiem CRZZ i Komisji Nauki i Oświaty KC PZPR. Długoletni redaktor naczelny Giosu Nauczyciela, członek red a kej i P rzey lądu 11 is l o r yc z n o- Oś wia toic ego. Na skutek złego stanu zdrowia zrezygnował w 1960 z działalności społecznej i związkowej, poświęcając się wyłącznie pracy naukowej. W swoim dorobku pozostawił m. in. prace: ..Sztuka i życie w twórczości Krasińskiego”. „Stefan Żeromski”, dwutomową historię literatury polskiej, „Szkoła niezwyciężona”.

Zmarły posiadał najwyżsi odznac/onin państwowe.

MIECZYSŁAW OBARSKI

(1699 w Warszawie — 15 XI 1963 w Londynie)

Pochodził z środowiska rzemieślniczego. Szkolę średnią kończył w Moskwie i Warszawie. Ok. 1919 nawiązał luźną współpracę z dziennikarstwem. W 11*20 wstąpił na Wydział Prawa Uniwersytetu i jednocześnie rozpoczął pracę w prasowej Agencji Wschodniej. a następnie w Agencji Telegraficznej Express (ATE). W 1933 obejmuje stanowisko naczelnego redaktora Polskiej Agencji Telegraficznej. w 1937 zostaje mianowany także dyrektorem naczelnym PAT. Dzięki jego staraniom PAT rozrósł się w nowoczesną agencję prasową, posiadającą korespondentów we wszystkich większych miastach europejskich, korzystającą w coraz szerszym zakresie ze zdobyczy technicznych.

Po roku 1939 pracował w emigracyjnym dziennikarstwie agencyjnym. W ostatnich latach był odpowiedzialny za służbę informacyjną w londyńskim Dzienniku Polskim i Żołnierzu.

STEFAN STEFAŃSKI

(8 XII 1910 w Warszawie — 4 XI 1963 w Warszawie)

Pochodził ze środowiska robotniczego. Studia z 7 a kresu prawa na UW (1930—34). Przed wojną pracował dorywczo (m. in. współpracował ze Szpilkami w 1.    1936—39,

Wróblami na dachu, Cyrulikiem Warszaw-sklm — tu debiut pod koniec 1935). Po wojnie. od 1945. współpracownik Dziennika Łódzkiego (kierownik działu literackiego), redagował tygodnik satyryc/no-humorystyczny Rózgi (1946—1947), utrzymując nadto współpracę ze Szpilkami. Od 15)47 przez kilka lat kierował działem kulturalnym, a następnie był zastępcą redaktora naczelnego Głosu Robotniczego.

Około 1951 przeniósł się do Warszawy i objął stanowisko sekretarza generalnego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a następnie zaczął pracować w R.cpressie Wieczornym, gcl ie był publicystą, członkiem kolegium i zastępcą redaktora naczelnego. Przez parę Jat kierował również redakcją tygodnika Kulisy. Jako dziennikarz najchętniej i najczęściej wypowiadał się w felietonie.

Pseudonimy:    Etienne (Dziennik Łódzki).

E. Tam. (Glos Robotniczy), Stef., St. S„ Et. (Kxpress Wieczorny).

Członek PZPR.’ ZLP. SDP. Za zasługi w pracy zawodowej i społecznej by! odznaczony srebrnym Krzyżem Zasługi i — dwukrotni? — złotym Krzyżem Zasługi.

JERZY WIĘCKOWSKI

(5 Xil 1895 w Piotrkowie Tryb. — 30 XI 1963

w Warszawie)

Pochodził z środowiska inteligencji pracującej. Studia prawne i dyplomatyczno-konsularne odbył w 1.    1923—1934 w S/kole

Nauk Politycznych w Warszawie. W 1931 rozpoczął wspóip-ocę z Gazetą Warszawską w dziale gospoda reżym i prowincjonalnym, a następnie miejskim i sportowym. W 1. 15)35— 39 pracował w Warszawskim Dzienniku Narodowym (w red. gospodarczej i sportowej). Byl członkiem Syndykatu Warszawskich Dziennikarzy oraz skarbnikiem Żarz. Gł. Związku D dennikarzy Sportowych. Za działalność publicystyczną wytoczono mu dwa procesy, które jednak z powodu wybuchu wojny nie doszły do skutku. W czasie wojny pracował jako akwizytor w drobnym przemyśle. utrzymując równoc'eśnie kontakt z prasą konspiracyjną.

Po wojnie pracował jako kierownik nd-ministrncyjno-handlowy fabryki tektury w Białym Dunajcu. Po powrocie do Warszawy (11)46) współpracował z Wydziałem Informacji : Propagandy Centralnego Banku Spółdzielczego oraz Agencją Publicystyczno-In-formacyjną „A PI” (..Czytelnik”), w której został zatrudniony od l stycznia 1949 w dziale gospodarczym. W 1953 przeszedłszy na rentę zrezygnował z czynnej działalności w dziennikarstwie.

ALEKSANDER BOGUSŁAWSKI

(27 V 1S87 w pow. piotrkowskim — 6 XII 196.1

w Warszawie)

Wybitny i długoletni zasłużony działacz ruchu ludowego. Pochodził ze środowiska chłopskiego. W 1. 1907—1912 pracował na wsi jako nauczyciel. Należał do tajnego Związku Nauczycieli Ludowych. Od 1913 prowadził działalność polityczną i niepodległościową w Narodowym Związku Chłopskim. Współredagował pisma tej organizacji: Lud Polski (Warszawa 1912—15)14) oraz Drużyna (Warszawa 1912). Współorganizator i członek władz PSL Wyzwolenie (1915): poseł na sejm (1919— 1935) 7. ramienia tego stronnictwa. Redaktor i wydawca pism PSL. M. in. w 1. 1916—1918 redaguje w Warszawie Polskę Ludową, a później Wyzwolenie. Po połączeniu stronnictw chłopskich (1931) — członek Rady Naczelnej.