-zarządzania czynnikami warunkującymi odpowiedni poziom wykonania pracy;
-szkolenia i dbałość o rozwój pracowników;
-zarządzanie bezpieczeństwem i zdrowiem;
-ocena pracy i system wynagrodzeń;
-opracowywanie algorytmów operacji i wprowadzanie automatów, robotów.
Jak akcentuje to nazwa, dotyczy formy czynności, czyli opisu jakie operacje i czynności oraz w jakiej kolejności należy je wykonywać. Jest to najstarsze podejście w analizowaniu i opisie pracy. Prekursorami byli Taylor i Gilbreth, który wyodrębnił 18 rodzajów ruchów, w tym 14 działań motorycznych (np. sięganie, obracanie, chwytanie itp.) oraz 4 typy bezruchu (np. przytrzymywanie, naciskanie itp.).
Wynikiem analizy formalnej są opisy struktury czynności roboczych z podaniem: -trajektorii (drogi) ruchu;
-czasu trwania poszczególnych części składowych czynności;
-sekwencji (kolejności) poszczególnych elementów;
-siły, z jaką ruchy powinny być wykonywane.
Od prekursorów do czasów obecnych ten typ analizy jest stosowany wszędzie tam, gdzie można obserwować przebieg działania, czyli głównie w odniesieniu do prac motorycznych (manualnych). Na podstawie tego typu analiz opracowywane są normy dla poszczególnych stanowisk roboczych.
Polega na badaniu funkcji (roli), jaką pełnią różne czynności w procesie pracy. Np. wyróżnia się:
• czynności właściwe i pomocnicze;
Wśród właściwych (zasadniczych):
• orientacyjne (zbieranie informacji);
• czynności zapobiegające;
• czynności kontroli;
• czynności korekty.
Inny podział funkcjonalnej czynności pracy wyodrębnia:
• kontakt z rzeczami;
• kontakt z danymi;
• kontakt z ludźmi.
Każdy kontakt z kolei dzieli sie na trzy stopnie złożoności (trudności). Przykładem złożonego