2212791005

Polityka bilansowa sensu stricto obejmuje sporządzenie sprawozdania w ramach reguł bilansowania za pomocą z góry określonej koncepcji bilansowej, aby spowodować zachowania odbiorców najbardziej korzystne dla przedsiębiorstwa. W literaturze niemieckiej jest ona rozumiana jako właściwa polityka bilansowa, służąca realizacji celów polityki ekonomicznej podmiotu gospodarczego.¹² Politykę bilansową w wąskim sensie prowadzi naczelne kierownictwo przedsiębiorstwa, które w tym wypadku nie może delegować swych uprawnień na niższe szczeble zarządzania. Nie wyklucza to jednak możliwości korzystania z usług doradców i ekspertów wewnętrznych i/lub zewnętrznych.

Tabela 3. Polityka bilansowa sensu largo i sensu stricto

POLITYKA BILANSOWA
(SENSU LARGO)			(SENSU STRICTO)
ZORIENTOWANA NA CEL			ZORIENTOWANA NA SPRAWOZDANIE
Teorie bilansowe i ujęcie bilansu	Koncepcje bilansowe: Bilans handlowy Bilans podatkowy Bilans wg MSR Bilans skonsolidowany Bilanse specjalne	Metody bilansowania	Kształtowanie stanu rzeczy	Bilansowanie i wycenianie	Polityka publikowania

Źródło: Opracowanie na podstawie: J. Baus. Bilanzpolitik. Internationale Standards. Analyse. Comelsen Ver-lag. Berlin 1999, s.17.

Wśród różnych kryteriów podziału dotyczących polityki bilansowej Zasadniczo wyróżnia się instrumenty: materialnej, formalnej i czasowej polityki bilansowej. Instrumenty materialnej polityki bilansowej muszą oddziaływać na wartość składników aktywów i pasywów oraz wynik finansowy przedstawiony w sprawozdaniach. Wykorzystanie instrumentów odnosi się

do¹⁵:

•    rzeczowych aktywów trwałych,

•    wartości niematerialnych i prawnych,

•    inwestycji długoterminowych,

•    rzeczowych aktywów obrotowych,

•    pozostałych aktywów (w tym czynnych rozliczeń międzyokresowych),

•    kapitałów własnych,

•    rezerw,

¹²    J. Baus. Bilanzpolitik. Internationale Standards. Analyse. Comelsen Vcrlag. Berlin 1999. s. 18.

¹³    K. Czubakowska, Materialna polityka bilansowa. „Serwis F-K", 1997. nr 30-31, s.4.

6