2277150470

4

Część A. Testy

z punktu widzenia prawa UE, ponieważ stanowi środek o charakterze wewnątrz-krajowym i nieobjęty jest przepisami prawa Unii Europejskiej,

c)    podatek lokalny nakładany w związku z wywozem poza terytorium lokalnej jednostki samorządowej marmuru wydobywanego na jej terenie jest zakazany, ponieważ stanowi opłatę o skutku równoważnym do opłat celnych zakazanych na mocy art. 28 TFUE,

d)    podatek lokalny nakładany w związku z wywozem poza terytorium lokalnej jednostki samorządowej marmuru wydobywanego na jej terenie jest zakazany jako niezgodny z zakazem dyskryminacji podatkowej przewidzianym w art. 110 TFUE.

14.    Pojęcie pracownika występujące w art. 45 TFUE:

a)    jest definiowane na podstawie prawa państwa członkowskiego, którego obywatelem jest osoba korzystająca ze swobody przepływu pracowników,

b)    jest definiowane na podstawie prawa państw a członkowskiego, w którym jest wykonywana praca,

c)    jest autonomicznym pojęciem prawa Unii Europejskiej,

d)    żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna.

15.    Ze swobody zakładania przedsiębiorstw (art. 49 i nast. TFUE) mogą

korzystać:

a)    obywatele państw członkowskich, pod warunkiem że zamieszkują na terytorium jednego z państw członkowskich,

b)    osoby zamieszkałe na terytorium jednego z państw członkowskich,

c)    obywatele państw członkowskich niezależnie od miejsca zamieszkania,

d)    obywatele państw członkowskich, pod warunkiem że prowadzą działalność gospodarczą w swoim kraju ojczystym.

16.    Zagadnienie rozgraniczenia swobody zakładania przedsiębiorstw (art. 49

i nast. TFUE) od swobody świadczenia usług (art. 56 i nast. TFUE) było przedmiotem wyroku TS:

a)    w sprawie C-55/94, Gebhard,

b)    w sprawie C-415/93, ASBL v. Jean-Marc Bosman,

c)    w sprawie C-384/93, Alpine Investments BVv. Ministrowi Finansów,

d)    w sprawie 41/74, Van Duyn v. Home Office.

17.    Zgodnie z postanowieniami art. 16 Dyrektywy 2004/38/WE o przepływie osób:

a) obywatele Unii Europejskiej, którzy korzystają z prawa pobytu w jednym z państw członkowskich, które nie jest ich państwem obywatelstwa uzyskują prawo stałego pobytu po 10 latach zamieszkania,

Test

A. Łazowski (red.). Prawo Unii Europejskiej, wyd. 5, Repetytoria C. H. Beck