Świerk, podobnie jak jodła, należy do rodziny sosnowatych, zimozielonych drzew iglastych. Żyje do 500 lat. Po 30 latach osiąga około 4m wysokości.
Igły świerku są wąskie, sztywne ( długość do 4cm ), czworoboczne, ostro zakończone, ciemnozielone, odstające od pędu. Kora czerwonobrązowa lub szara, łuszcząca się cienkimi pasmami. Kwitnie wiosną: kwiaty męskie i żeńskie występują oddzielnie na tej samej roślinie. Kwiaty męskie początkowo czerwone, potem żółte; żeńskie czerwone, zebrane w kwiatostany.
Cechą charakterystyczną świerku pospolitego są duże, brązowe, zwisające szyszki (do 15cm długości). Szyszki osadzone są przedziwnie na końcach pędów, które wiosną mają czerwone zabarwienie!
Istnieje wiele odmian świerku, które można spotkać w naszym ogrodzie ( np. wzdłuż ogrodzenia na końcu posesji rośnie cały szpaler małych świerczków ).
To jeden z najbardziej popularnych i łubianych krzewów liściastych, gdyż kwitnie wczesną wiosną, gdy inne gatunki dopiero zaczynają się zielenić. Forsycja okrywa się masą złotożółtych, dzwoneczkowatych kwiatów, rozjaśniając szare jeszcze otoczenie. Liście zaczynają się rozwijać dopiero po przekwitnięciu.
Krzew osiąga wysokość 3m . W pierwszych latach ma pędy dość sztywne, wzniesione, później rozchylające się na boki, z końcami łukowato wygiętymi. Gałęzie mają charakterystyczną oliwkową barwę. Liście są jajowate, dość grube, ciemnozielone i gładkie. Kwiaty niewielkie, zwykle czteropłatkowe, barwy żółtej ( w różnych odcieniach).
Krzew jest odporny na niskie temperatury, w każdym ogrodzie stanowi ładny akcent wiosenny.