Kozielecki w [70] wyróżnił dwa procesy zachodzące w trakcie rozwiązywania zadania: pierwszy nazwał generatorem pomysłów (wytwarzanie różnych pomysłów rozwiązania), drugi - ewa-luatorem pomysłów (weryfikacja pomysłów).
Alan Schoenfeld w artykule Jak nauczać twórczego rozwiązywania zadań ([115]) opisał warunki na to, by pomyślnie rozwiązać zadanie przy użyciu metody heurystycznej. A mianowicie:
1. rozwiązujący musi mieć pojęcie o tym, co znaczy stosowanie danej metody;
2. rozwiązujący musi znać temat, aby metodę poprawnie stosować;
3. rozwiązującemu musi przyjść na myśl stosowanie danej metody.
W tym samym artykule Schoenfeld opisał główne metody heurystyczne, których można użyć w toku pracy nad nowym zadaniem:
1. analiza - nabranie wyczucia zadania i wymyślenie potencjalnych dróg podejścia do rozwiązania;
2. projektowanie - opracowanie zarysu rozwiązania;
3. badanie - weryfikacja problemów, które są powiązane z rozwiązywanym zadaniem;
4. wykonanie - zastosowanie rozwiązania, które jest wynikiem analizy, projektowania i badania;
5. sprawdzanie.
Widoczny jest wyraźny wpływ Polyi, który w pracy [105] opisuje cztery fazy pracy nad rozwiązaniem zadania:
1. zrozumienie zadania;
2. ułożenie planu;
3. wykonanie planu;
4. rzut oka wstecz, czyli sprawdzenie.
Olśnienie, czy też nagłe pojawienie się pomysłu powoduje, że pewne fazy pracy zostaną przeskoczone. W przypadku zadań OM taki pomysł jest częstym zjawiskiem. Jednakże opuszczenie pewnych faz (szczególnie fazy rozumienia zadania) może powodować błędy i luki w rozwiązaniu.
Andrzej Góralski w książce Twórcze rozwiązywanie zadań ([51]) podzielił procedurę rozwiązywania zadań na etapy:
1. analiza zadania;
2. planowanie metody rozwiązania;
3. poszukiwanie i ustalanie rozwiązań;
4. wybór rozwiązań zadania;
5. sprawdzenie rozwiązań;
6. refleksja nad rozwiązaniem.