2500336096
Idea algorytmów z powrotami (1)
Załóżmy, że dana jest pewna przestrzeń stanów, oraz sposób przechodzenia od jednego stanu do drugiego (czyli możliwe "ruchy”, stanowiące elementy rozwiązania). Zadany jest stan początkowy oraz pożądany stan docelowy (lub zbiór stanów docelowych). Szukanym rozwiązaniem jest wektor ruchów, prowadzących od stanu początkowego do dowolnego stanu docelowego.
Idea algorytmu z powrotami polega na rozszerzaniu rozwiązania częściowego przez dodawanie do wektora rozwiązania kolejnego ruchu, dopuszczalnego w danym stanie, dopóki nie zostanie osiągnięty stan docelowy. Jeśli takie rozszerzenie nie jest możliwe, należy usunąć z rozwiązania częściowego ostatni element (powrót) i próbować wykonać inny ruch, dopuszczalny w otrzymanym stanie. Wymaga to zorganizowania systematycznego przeszukiwania przestrzeni stanów.
Zdzisław Spławski Programowanie funkcyjne 11
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Zdarzenia losowe Załóżmy, że dana jest skończona przestrzeń wyników Q={cn1, <s>2,.... <d„}
27945 MATEMATYKA052 III. RACHUNEK RÓŻNICZKOWY1. GRANICA FUNKCJI GRANICA FUNKCJI w PUNKCIE. Załóżmy,
Idea algorytmów z powrotami (2) Proces przeszukiwania przestrzeni stanów wygodnie jest przedstawiać
stat PageR resize 52 3.7 Analiza regresji Twierdzenie 3.44. Załóżmy, że zmienna x jest deterministy
30 (29) 232 S. POŁĄCZENIA GWINTCWE Załóżmy, że korpus jest uykommy z żeliwu EN G.IL—200, dla którego
Model wektorowy - IDF Załóżmy, że zbiór D jest zbiorem wszystkich dokumentów, zaś zbiór D, ={di
§ 2. Funkcje uwikłane 399 Twierdzenie II. Załóżmy, że 1) funkcja F(x, y) jest
10 (72) 223 Formy różniczkowe 10.24. TWIERDZENIE. Załóżmy, że co jest k-formą na pewnym zbiorze otwa
Wykład 3 Definicja 3.1 Załóżmy, że funkcja F jest określona na obszarze otwartym G C R x Rm. Mówimy,
19 Wykład 3 Dowód twierdzenia 3.2 Załóżmy, że vn jest określona na [<o> ^i]- Mamy: gdzie L to
więcej podobnych podstron