2967511846

-    pojawianie się układów diagnostyki kompleksowej (stanu operacyjnego i fizycznego) w obiektach krytycznych i zrobotyzowanych dzięki masowemu zastosowaniu transputerów;

-    wejście diagnostyki w systemy antropotechniczne i socjotechniczne, gdzie może nastąpić integracja diagnostyki medycznej (operator) i technicznej (maszyny);

-    postęp w modelowaniu diagnostycznym wspomaganym nowoczesnymi technologiami wnioskowania diagnostycznego (sieci neuronowe, systemy ekspertowe i logika rozmyta);

-    integracja diagnostyki z innymi dyscyplinami inżynierii i nauki dla wypracowywania łącznych kryteriów efektywności działania systemów antropotechnicznych.

Powyższe grupy tematyczne stanowią obszar zainteresowań szerokiego grona społeczności eksploatacyjnej, przyczyniając się do rozwoju metod i metodologii kształtowania i podtrzymywania jakości maszyn.

7. PODSUMOWANIE

Diagnostyka techniczna zajmuje się ustaleniem stanów obiektów technicznych, które mogą dotyczyć teraźniejszości, przyszłości i przeszłości. W diagnostyce technicznej obiekt badań traktuje się jako system, w którym wyodrębnia się cechy stanu, parametry wyjściowe i zakłócenia. Wyznaczenie stanu obiektu technicznego jest uwarunkowane rodzajem jego modelu diagnostycznego. Modele diagnostyczne są podstawą określenia algorytmów diagnozowania obiektu, za pomocą których ustala się jego stany. Ustalenie stanu obiektu technicznego jest możliwe tylko w wyniku przeprowadzenia jego badań diagnostycznych. Proces badań diagnostycznych obiektu polega na wykonaniu określonego zbioru sprawdzeń i analizie uzyskanych wyników. Uporządkowany zbiór sprawdzeń diagnostycznych nazywamy algorytmem diagnozowania. Wynikiem procesu badań diagnostycznych obiektu technicznego powinna być wiarygodna diagnoza.

Wyróżnia się następujące rodzaje badań diagnostycznych obiektów technicznych: diagnozowanie, dozorowanie, prognozowanie i genezowanie. W badaniach i ocenie stanu obiektów technicznych wyróżnia się dwie fazy: kontrolę stanu i lokalizację uszkodzeń.

Diagnostyka techniczna, oprócz tribologii, niezawodności, teorii bezpieczeństwa i teorii eksploatacji, jest jedną z podstawowych nauk o racjonalnej eksploatacji urządzeń.

LITERATURA

1.    Cempel C.: Wibroakustyka stosowana. Warszawa, PWN, 1989.

2.    Cempel C.: Podstawy wibroakustycznej diagnostyki maszyn. WNT, Warszawa, 1982.

3.    Cempel C.: Modele diagnostyki wibroakustycznej. DMRiP, Borówno,1994 (s.25-44).

4.    Cempel C.: Niezawodność symptomowa i jej zastosowanie w drganiowej diagnostyce maszyn. Zeszyty Naukowe, Politechnika Poznańska, Nr 34, 1990 (s. 157-169).

5. Cholewa W., Kiciński J.: Diagnostyka techniczna. Odwrotne modele diagnostyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1997.

6. Dąbrowski Z.: Rezonans nieliniowy jako symptom diagnostyczny. XXV Ogólnopolskie sympozjum Diagnostyka Maszyn, Węgierska Górka 1998 s.73-82.

7.    Dybała J., Radkowski S.: Zastosowanie sieci neuronowych w wykrywaniu uszkodzeń w przekładni zębatej. Mat. Konf. ATR, Borówno, 1999.

8.    Eykhoff P. : Identyfikacja w układach dynamicznych. BNInż. Warszawa. 1980.

9.    Engel Z.: Ochrona środowiska przed drganiami i hałasem. Warszawa, PWN, 1993.

10.    Giergiel J., Uhl T.: Identyfikacja układów mechanicznych. PWN, Warszawa, 1990.

11.    Giergiel J. : Drgania mechaniczne. AGH, Kraków 2000.

12.    Grifin M.J.: Handbook of human vibration. Academic Press, 1990.

13.    Harris C. M.: Shock and Vibration Handbook. Third Edition, McGraw-Hill Book Company, 1988.

14.    Kurowski W.: Modelowanie obiektów technicznych. Rękopis opracowania, Płock 2001.