Punkt N można osiągnąć za pomocą:
• postępu techniczno-organizacyjnego;
• na drodze ekstensywnej (zwiększanie ibści dostępnych zasobów z wykorzystaniem technologii produkcji) OPTYMALIZACJA
jednakże każdemu wyborowi towarzyszy koszt alternatywny (koszt utraconych korzyści).
Który może mieć charakter: malejący lun rosnący.
Prawidłowość -> Im wyższy jestpoziom działalności gospodarczej, tym są mniejsze korzyści marginalne osiągane z tej działalności.
Przykład
Przepracowałeś 10 godzin. Rozważasz - pójść do domu czy pracować kolejną godzinę. Jesteś zmęczony, wydajność z pewnością spada, przychód z dodatkowej pracy raczej niewielki.
Gdybyś poszedł po 8 godzinach - może wreszcie mógłbyś wykonać zaległą pracę w ogródku (przeczytać książkę itp.).
Gdybyś poszedł teraz - coś niecoś jeszcze zrobisz, zjesz kolację i spokojnie ułożysz się do snu.
jeśli zostaniesz na 11 godzinę - to dotrzesz do domu solidnie zmęczony. Będziesz myślał wyłącznie o szybkim posiłku i spania Rano obudzisz się zmęczony i znów z wrażeniem, że czekają na Ciebie te same rzeczy zaległe do zrobienia.
Wniosek: Pożytek z dodatkowej pracy niewielki, natomiast koszt alternatywny - znaczący.
Pytania:
1. Ekonomia to nauka o procesach gospodarczych.
2. Głównym problemem ekonomii to ograniczoność ludzkich potrzeb.
3. Ekonomia normatywna zajmuje się tworzeniem zasad i norm regulujących gospodarkę.
4. Ekonomia pozytywna odpowiada na pytania: jaka jest gospodarka.
5. Na zasoby naturalne składają się: lasy, ludzie, fauna, powietrze.
6. Ekonomia pozytywna w sposób obiektywny objaśnia zasady funkcjonowania gospodarki.
7. Funkcja poznawcza ekonomii polega na przekazywaniu ludziom wiedzy o procesach gospodarczych.
8. Koszt alternatywny nazywany jest inaczej kosztem utraconych korzyści.
9. Krzywa transformacji przedstawia różne kombinacje dwóch dóbr, które są możliwe do wytworzenia w danej gospodarcze przy niepełnym wykorzystaniu dostępnych zasobów.
10. Makroekonomia zajmuje się badaniem gospodarki jako całości.
11. Istotnym uwarunkowaniem działalności gospodarczej człowieka jest nieograniczoność zasobów. Gospodarczych
1. Tak 2. Nie 3.Tak 4.Tak 5.Nie 6.Tak 7.Nie 8. Tak 9.Nie. Pełnym a nie niepełnym lO.Tak 11. Nie. Nieograniczone są potrzeby.
Zadanie
Michał rozważa zapisanie się na kurs komputerowy. Kurs trwa 3 miesiące i kosztuje 500 zł. Uczestnictwo w kursie wymaga rezygnacji z pracy sezonowej — strata 900 zł. W celu opłacenia kursu Michał musi wypłacić ze swojego rachunku bankowego 300 zł, a pozostałe 200 zł pożyczyć w banku na pół roku. Utracone oprocentowanie lokaty wynosi 20 zł, a oprocentowanie zaciągniętego kredytu wyniesie 30 zł. Dojazdy na zajęcia kosztować będą Michała 50 zł.
Podsumowanie:
1. Opłata za uczestnictwo 500 zł,
2. Dojazdy 50 zł,
3 Utracone dochody 900 zł,
4. Oprocentowanie kredytu 30 zł,
5. Utracone oprocentowane lokaty 20 zł.
Razem 1500 zł Oblicz koszt alternatywny. -> Koszt alternatywny jest równy lSOOzł.
PODEJŚCIE KLASYCZNE i KEYNESOWSKIE
0 co tak na chodzi:
Nierówności — pod względem własności, dochodów związanych z nimi wpływów na zachowania innych Skutki można zaobserwować pod postacią wszelkiego rodzaju konfliktów społecznych oraz kumulatywnego potęgowania się procesu bogacenia się u przodujących oraz narastania ubożenia oraz zacofania u biednych,
BEZROBOCIE — przede wszystkim problem społeczny (jednakże dotyczy także czynników wytwórczych)., dezorganizujący gospodarkę
1 oddalający ją od optimum,
FI.UKTUACIE — powtarzające się okresowo załamania gospodarcze (kryzysy, a co najmniej fabwanie procesów wzrostu gospodarczego,
1NFI.ACIA — rozregubwanie mechanizmów równoważenia rynków, przy których pieniądz zmniejsza swoją siłę nabywczą. Podrywa zaufanie do pieniądza, zniechęca do oszczędzana inwestowania; a także zuboża uczestników życia gospodarczego.
Podejście keynesowskie
Gospodarka rynkowa jest w swej naturze niestabilna i wymaga aktywnej polityki gospodarczej państwa, w szczególności dotyczy to bezrobocia i inflacji.
Podstawowa teza keynesistów zakłada, że możliwa jest równowaga ekonomiczna nawet przy niepełnym zatrudnieniu, a w gospodarce rynkowej nie istnieje żaden mechanizm gwarantujący automatyczne osiągnięcie pełnego zatrudnienia.
Podejście to zostało zanegowane w latach 70-tych (równoczesne wystąpienie bezrobocia i inflacji), co stało się początkiem monetaryzmu, jako kierunku przyjmującego, iż istnieje możliwość szybkiego równoważenia rynków (jeśli założymy racjonalność postępowania ludzi) przy pomocy aktywnego sterowania popytem.
Dzisiaj:
Proponuje się integrację polityki propopytowej z polityką propodażową jako optymalnego rozwiązania.