plik


ÿþKombinacje obci|eD wg PN-EN 1990 (Eurokod EC0). Wprowadzenie Leszek Chodor leszek@chodor.co [2013-04-27, 2013-05-16 10:52, 2013-05-24 19:56, 2013-05-30 22:53]; 2013-06-17 20:59 1 Wprowadzenie 1.1 FormuBy kombinacyjne Do sprawdzania stanu granicznego no[no[ci ( symbol STR) nale|y przyjmowa kombinacje oddziaBywaD jako najmniej korzystne spo[ród wyznaczonych z zale|no- [ci (6.10a) i (6.10b) EC0 (Eurokodu 0, tj. PN-EN 1990). gdzie: Gk,j  j-te charakterystyczne (indeks k) obci|enie staBe (symbol G) Qk,1  1-sze (zwane wiodcym) charakterystyczne obci|enia zmienne (symbol Q) Qk,i  i-te (zwane towarzyszcym) charakterystyczne obci|enia zmienne gG,j , gQ,1 , gQ,i  wspóBczynnik obci|enia: obci|enia staBego j-tego, zmiennego wiodcego i zmiennych towarzyszcych odpowiednio xj  wspóBczynnik redukcyjny obci|enia staBego j-tego y0,1, y0,i  wspóBczynnik dla warto[ci kombinacyjnej obci|enie zmiennego , od- powiednio wiodcego i towarzyszcego Uwaga: stosuje si jeszcze wspóBczynniki: y1 i y2  wspóBczynnik dla warto[ci cz- stej i wspóBczynnik dla warto[ci prawie staBej obci|enie zmiennego. Takimi sytua- cjami nie bdziemy si zajmowa w niniejszym opracowaniu. FormuBy (6.10a i 6.10b) mo|na sBownie wyrazi nastpujco: FormuBa (6.10a): obci|enie staBe nie podlega redukcji (xj=1), ale jednocze[nie re- dukcji podlegaj wszystkie obci|enia zmienne (wiodce oraz towarzyszce) FormuBa (6.10b): obci|enie staBe podlega redukcji (xj=0,85), ale obci|enie zmien- ne wiodce Q1 nie podlega redukcji, cho redukowane s obci|enia zmienne towa- rzyszce Qi. Obci|enie zmienne towarzyszce musz by mo|liwe fizycznie. W jednej kombina- cji nie mo|e uwzgldnia jednocze[nie wykluczajcych si obci|eD. Na przykBad je[li uwzgldniamy wiatr z jednego kierunku, to nie bierzemy pod uwag wiatru z drugiego kierunku. 1.2 Cz[ciowe wspóBczynniki bezpieczeDstwa Warto[ci wspóBczynników wystpujcych w formuBach kombinacyjnych s nastpu- jce: 1.2.1 WspóBczynniki obci|eD obci|enia staBego gG, = 1,35 obci|enia zmiennego gQ, = 1,5 Uwaga: Warto[ci obliczeniowe oddziaBywania Fd (indeks d- design) Fd =g*Frep (F=G lub Q) s iloczynem warto[ci reprezentatywnej Frep i wspóBczynnika obci|eD g Warto[ci reprezentatywn oddziaBywania Frep mo|e by warto[ charakterystycz- na Fk lub warto[ towarzyszca yFk. Warto[ charakterystyczna oddziaBywania Fk jest podstawow reprezentatywn war- to[ci oddziaBywania. Mo|na j ustali na podstawie danych statycznych; dobiera si je w taki sposób |aby odpowiadaBa ona zadanemu prawdopodobieDstwu nie- przekroczenia w niekorzystn stron w trakcie : okresu odniesienia . Uwzgldnia si, przy tym przewidywany okres u|ytkowania konstrukcji i czas trwania sytuacji ob- liczeniowej. Warto[ charakterystyczn nazywa si zwykle warto[ci nominaln lub miarodajn . W ogólno[ci nie jest to warto[ [rednia, tylko kwantyl zmiennej losowej, to znaczy warto[ oczekiwana powikszona (lub pomniejszona) o iloczyn wspóBczynnika nie- zawodno[ci b i odchylenia standardowych na zadanym poziomie ufno[ci. Zwykle w budownictwie i architekturze przyjmuje si b=3,8, oraz  okres odniesienia 50 lat. Nale|y zwróci uwag, |e do obliczeD nale|y przyjmowa warto[ci obliczeniowe z uwzgldnieniem wspóBczynników kombinacyjnych, to jest  sum obci|eD z uwzgldnieniem redukcji obci|eD w sytuacjach kombinacyjnych. Uwaga Podane wy|ej warto[ci wspóBczynników obci|eD dotycz sytuacji, gdy obci|enie dziaBa niekorzystnie (przykBadem jest sytuacja, w której obci|enie staBe wzmaga efekt wiatru, bo wiatr napiera na poBa z góry  wówczas oba obci|enia s nieko- rzystne). Natomiast w przypadku dziaBania korzystnego nale|y przyjmowa gG, = 1,00 gQ, = 0,00 W przypadku dziaBania korzystnego obci|enia staBego nie nale|y go redukowa (x=0,85), a jednocze[nie w[ród obci|eD zmiennych wybieramy obci|enie wiodce bez redukcji, a pozostaBe (towarzyszce) obci|enia zmienne redukujemy. PrzykBad: Sytuacja, w której wiatr dziaBa ssco na poBa. Wówczas nale|y sprawdzi kombinacj , w której gG, = 1,00, dla wiatru gQ=1,5, a dla innych (towarzyszcych) obci|eD zmiennych niekorzystnych (wzmagajcych dziaBanie wiatru dajemy gQ=1,5 i redukujemy je, a dla pozostaBych obci|eD zmiennych korzystnych (zmniej- szajcych dziaBanie wiatru) stosujemy gQ=0,0. 1.2.2 WspóBczynniki redukcyjne WspóBczynnik redukcyjny (obci|enie staBego) xj= 0,85 WspóBczynniki dla warto[ci kombinacyjnych (redukcyjne obci|eD zmiennych) y0 = 0,7 dla obci|eD zmiennych w budynkach dla powierzchni kategorii: A -mieszkalne, biurowe, C- miejsca zebraD, D- powierzchnie handlowe, F i G- powierzchnie ruchu pojazdów 1,0 dla obci|eD zmiennych w budynkach dla powierzchni kategorii: E  magazynowe 0,0 dla obci|eD zmiennych w budynkach dla powierzchni kategorii: H  dachy bez staBego dostpu 0,5 dla obci|enia budynku [niegiem w Polsce  miejscowo[ci na wysoko[ci H<=1000 m nad poziomem morza 0,7 dla obci|enia budynku [niegiem w Polsce  miejscowo[ci na wysoko[ci H>1000 m nad poziomem morza 0,6 dla obci|enia wiatrem 0,6 dla obci|enia temperatur (niepo|arow) Uwagi: 1. Zaleca si aby efekty oddziaBywaD, które ze wzgldów fizycznych bdz z uwagi na przewidywane u|ytkowanie nie mog wystpi równocze[nie, nie byBy uwzgldniane Bcznie w jednej kombinacji (przykBad wiatr z lewej i wiatr z prawej jednocze[nie  nie kombinujemy) 2. Warto[ci charakterystyczne wszystkich oddziaBywaD staBych, pochodzcych z jedne- go zródBa mno|y si przez gG, = 1,35, je|eli caBy wynikajcy stad efekt jest nie- korzystny, a przez gG, = 1,00 je[li jest korzystny. Np. wszystkie oddziaBywania pochodzce od ci|aru wBasnego konstrukcji mo|na uwa|a za pochodzce z jednego zródBa; dotyczy to równie| przypadku, kiedy materiaBy s ró|ne. 1.3 Uwagi o stanach granicznych konstrukcji Jako miarodajne nale|y sprawdzi nastpujce stany graniczne: a) EQU: Utrata równowagi statycznej konstrukcji lub jakiejkolwiek jej cz[ci, uwa|anej za ciaBo sztywne , kiedy: - maBe zmiany warto[ci lub rozkBadu w przestrzeni oddziaBywaD, wywoBanych przez jedn przyczyn mog by znaczce - wytrzymaBo[ materiaBów konstrukcji lub podBo|a na ogóB jest bez znaczenia b) STR: Zniszczenie wewntrzne lub nadmierne odksztaBcenia konstrukcji lub elementów konstrukcji, Bcznie ze stopami fundamentowymi, palami, [cianami cz- [ci podziemne, itp., np. w przypadku których decydujce znaczeni ma wytrzymaBo[ materiaBów konstrukcji c) GEO: Zniszczenie lub nadmierne odksztaBcenie podBo|a, kiedy istotne zna- czenie dla no[no[ci konstrukcji ma wytrzymaBo[ podBo|a lub skaBy d) FAT: Zniszczenie zmczeniowe konstrukcji lub elementu konstrukcji W stanie granicznym równowagi (EQU) , np. wypór obiektu przez wod gruntow do wyznaczenia warto[ci obliczeniowych stosuje si wspóBczynniki zgodnie z tabl A1.2(1) EC0 W stanie granicznym geotechnicznym GEO, np. no[no[ fundamentów do wyzna- czania warto[ci obliczeniowych nale|y stosowa zalecenia zawarte w tab. A.1.2(B) oraz A.1.2(C) Wyjtkowe i sejsmiczne kombinacje oddziaBywaD nale|y przyjmowa zgodnie z pkt A1.3.2 EC0 oraz tabl. A1.3 EC0 Dla stanów granicznych u|ytkowalno[ci nale|y stosowa zasady podane w pkt A1.4 EC0. Sprawdzeniu podlegaj w szczególno[ci odksztaBcenia i przemieszczenia poziome , ugicia pionowe, drgania oraz zarysowania (np. w konstrukcjach |elbetowych) Stanami granicznymi EQU, GEO, FAT oraz u|ytkowalno[ci nie bdziemy zajmowa si w niniejszym opracowaniu 1.4 Proste przykBady wyznaczenia warto[ci kombinacyjnych 1.4.1 PrzykBad 1 [obci|enie obiektu] Wyznaczy obci|enia kombinacyjne dziaBajce na poBa dachow budynku, przy wyznaczonych obci|eniach prostych: a) OddziaBywania staBe: #1 Ci|ar wBasny konstrukcji 0,4 kN/m2 #2 Ci|ar pokrycia dachowego 0,35 kN/m2 b) OddziaBywania zmienne #3 Obci|enia podwieszone 0,5 kN/m2 (przyjte jako zmienne elementy instalacji oraz architektury) #4 Obci|enie u|ytkowe dachu od obsBugi dla dachu kat. H 0,4 kN/m2 #5 Znieg 0,72 kN/m2 #6 Wiatr ssanie na poBa 0,4 kN/m2 #7 Wiatr parcie na poBa (otwarte bramy) 0,2 kN/m2 Rozwizanie Przyjto nastpujc kombinacje: (6.10a): K1 = 1,35*(#1+ #2) +1,5*(0,7#3+ 0,0#4 + 0,5#5 + 0,6#7) =1,35(0,4+0,35)+1,5*(0,7*0,5+0*0,4+0,5*0,72+0,6*0,2) = 2,26 kN/m2 (6.10b): K2 =1,35*0,85(#1+#2)+1,5*#4+1,5*(0,7#3+0,5#5+0,6#7) =1,15*(0,4+0,35)+1,5*(0,4+0,7*0,5+0,5*0,72+0,6*0,2)==2,71 kN/m2 K3 =1,35*0,85(#1+#2) +1,5#5+1,5*(0,7#3 +0,0#4+0,6#7) =1,15*(0,4+0,35)+1,5*(0,72+0,0*0,4+0,7*0,5+0,6*0,2)=2,65 kN/m2 (6.10) dla dziaBania korzystnego obci|enia staBego dla sytuacji obliczeniowej maksymalnego odrywania dachu  ssania wiatru K4 = 1,0*(#1+#2)+1,5#6+0,0*(0,7#3++0,0#4+0,5#5)=1,0*(0,4+0,35)+1,5*(-0,4)=0,15 kN/m2 Wyniki: 1) do obliczeD przyjto obci|enie 2,71 kN/m22) 2) nie wystpi odrywanie dachu przez wiatr - w kombinacji K4 wynikowe obci|enie dachu dziaBa w dóB. 1.4.2 PrzykBad 2 [obci|enia elementu] Wyznaczy obliczeniow (kombinacyjn) reakcj podcigu stropu w budynku biuro- wym. Podcig ma schemat statyczny belki wolnopodpartej o dBugo[ci obliczeniowej L=7,5 m jest obci|ony nastpujco: 1) w [rodku rozpito[ci [cian z wy|szych kondygnacji, której reakcja oddziaBuje siB skupion o warto[ci #1 od ci|aru staBego wy|szej kondygnacji 100 kN; reakcja 100/2=50 kN #2 od [niegu 110 kN; reakcja 110/2=55 kN 2) na caBej dBugo[ci obci|eniem równomiernie rozBo|onym od stropu midzykon- dygnacyjnego #3 ci|ar wBasny stropu i podcigu 14 kN/m; reakcja 14*7,5/2=52,5 kN #4 obci|enie u|ytkowe 18 kN/m; reakcja 18*7,5/2= 67,5 kN Rozwizanie Reakcja obliczeniowa belki wynosi: (6.10a): K1 = 1,35 (#1+#3) +1,5*[0,5#2+0,7#3) =1,35*(50+52,5)+1,5*(0,5*55+0,7*67,5)=250,5 (6.10b): K2 =1,35*0,85(#1+#3)+1,5*(#2+0,7#4) =1,15(50+52,5)+1,5*(55+0,7*67,5)= 271,3 kN K3 =1,35*0,85(#1+#3)+1,5*(#4+0,5#2) =1,15*(50+52,5)+1,5*(67,5+0,5*55)= 260,4 kN Do dalszych obliczeD przyjto 271,3 kN 2 Oszacowania obliczeniowych siB przekrojowych 2.1 Wyznaczanie siB przekrojowych lub reakcji podpór Sposoby obliczania reakcji podpór lub siB przekrojowych w prostych schematach konstrukcji statycznie wyznaczalnych podano w podrczniku: Janik G., Konstrukcje budowlane. Statyka budowli. Podrcznik dla technikum , WSiP, Warszawa 2004 2.2 Technika obliczeniowa Podstawow zasad wykorzystan w przedstawionej metodzie obliczeniowej jest zasada superpozycji skutków sBuszna w zakresie spr|ysto-liniowej pracy konstrukcji. Zasada superpozycji skutków: Gdy dziaBa kilka przyczyn, skutek jest równy sumie skutków od pojedynczych przyczyn. W celu wyznaczenia siBy przekrojowej lub reakcji od kilku obci|eD prostych wykonamy nastpujce kroki: Krok 1: Obci|enia proste tej samej natury (o tych samych wspóBczynnikach obliczeniowych oraz redukcyjnych) oznaczamy kolejnymi numerami, np.: #1  obci|enie staBe #2  obci|enie [niegiem #3.1 obci|enie wiatrem-schemat 1 #3.2. obci|enie wiatrem-schemat 2 #4 obci|enie u|ytkowe - kat H #5 obci|enie u|ytkowe - kat B # n & Krok 2: Wyznaczamy poszukiwan siB przekrojow lub reakcj Xk dla poszczególnych schematów obci|eD charakterystycznych wyznaczonych w kroku 1. Indeks (k) oznacza rekcj wywoBan obci|eniem prostym charakterystycznym. Wyznaczamy kolejno X#1k,& , X#nk Sposoby wyznaczania X s standardowe (poz. 5.1.) Krok 3: Warto[ci obliczeniowe Xd siBy lub reakcji X, wyznaczamy z formuB kombinacyjnych, podstawiajc w miejsce G lub Q odpowiednie siBy wyznaczone w kroku 2. SiBy te stowarzyszone s ze wspóBczynnikami obci|enia i wspóBczynnikami redukcyjnymi stosownie do swej natury i rozpatrywanej sytuacji obliczeniowej. Wnioski: Podsumowujc, zaleca si najpierw wyznaczenie siBy przekrojowej lub reakcji od obci|eD prostych charakterystycznych , a warto[ci kombinacyjne (zredukowane obliczeniowe) wyznaczamy, stosujc wspóBczynniki obci|eD i wspóBczynniki redukcyjne dla wyznaczonych reakcji prostych. 3 PrzykBady 3.1 PrzykBad: Belka L02 (2013-05-08) Wyznaczymy maksymalny i minimalny obliczeniowy moment zginajcy w przekroju a-a belki pokazanej na rysunku L02 belka (2013-05-08) V Krok 1: Belka obci|ona jest obci|eniami prostymi o ró|nej naturze, które oznaczymy nastpujco: #1 obci|enie staBe G (rozBo|one 5 kN/m na odcinku 4m)- Uwaga: W ogólno[ci G mo|e dziaBa na ró|ne miejsca konstrukcji i zawsze mo|e by oznaczone jednym symbolem, bowiem ma takie same wspóBczynniki obci|eD oraz wspóBczynniki redukcyjne #2 obci|enie zmienne Q (kat E) (rozBo|one 6 kN/m na odcinku 4m) #3 obci|enie zmienne Q (kat H) (skupione 300 kN na koDcu wspornika) #4 [nieg S (rozBo|one 3 kN/m na odcinku 3m) #5 wiatr1 W+ (rozBo|one + 2 kN/m na odcinku 3 m) #6 wiatr2 W- (rozBo|one - 2 kN/m na odcinku 3 m) Uwaga: 1) obci|enia #2 i #3 rozró|niamy, poniewa| maj inne wspóBczynniki redukcyjne, 2) obci|enia #5 i #6 rozró|niamy, poniewa| mog mie inne wspóBczynniki obci|eD (dziaBanie korzystne-niekorzystne) Krok 2: SiBa przekrojowa od prostych obci|eD: #1 (staBe) #1 1 V = Å"5Å" 4 Å" 2 8 (= + 5 kN) #1 M± -± #1 = V Å" 4(=5*4= + 20 kNm) #2 (kat. E) #2 1 V = Å" 6 Å" 4 Å" 2 8 (= + 6 kN) #2 M± -± #2 = V Å" 4 (=6*4= + 24 kNm) #3 (kat. H) #3 1 V = Å" 300 Å"11(= + 412,5 kN) 8 #3 M± -± #3 = V Å" 4 - 300 Å" 7 (= - 450 kNm) #4 ([nieg) #4 1 V = Å" 3Å"3Å" (1,5 + 8) (=+ 10,7 kN) 8 #4 M± -± #4 = V Å" 4 - 3Å" 3Å" (1,5 + 4) (= - 6,75 kNm) #5 (Wiatr1) #5 1 V = Å" 2 Å"3Å" (1,5 + 8) (= + 7,13 kN) 8 #5 M± -± #5 = V Å" 4 - 2 Å"3Å" (1,5 + 4) (= - 4,5 kNm) #6 (Wiatr2) #6 1 V = Å" (-2) Å" 3Å" (1,5 + 8) (= - 7,13 kN) 8 #6 M± -± #6 = V Å" 4 - (-2) Å"3Å" (1,5 + 4) (= + 4,5 kNm) Krok 3: Sytuacje kombinacyjne K1: maksymalna siBa M± -± bez redukcji G oraz bez S i +W (ujemne momenty). ale z -W K1 # # # # M± -±1,35 Å" M±1 +1,5 Å" (1,0 Å" M±2± + 0 Å" M±3 + 0,6 Å" M±6± ) (= -61,5 kNm) -± - -± - lub K2: maksymalna siBa M± -± z redukcj G, wiodce Q (kat.H) K 2 # # # # M± -± 0,85Å"1,35Å" M±1 +1,5Å" M±3 +1,5(1,0 Å" M±2± + 0,6 Å" M±6± ) -± -± - - lub & K3: minimalna siBa M± -± korzystne dziaBanie G, Q(kat.E),+W, wiodce Q(kat.H) K3 # # # # # # M± -±1,0 Å" M±1 +1,5 Å" M±3 + 0,0 Å" (1,0 Å" M±2± + 0,5 Å" M±4± ) +1,5Å" (0,5Å" M±4± + 0,6 Å" M±5 ) -± -± - - - -± 3.2 PrzykBad: Rama L02 (2013-05-08) Wyznaczymy maksymaln i minimaln obliczeniow reakcj V ramy pokazanej na rysunku L02 rama (2013-05-08) Krok 1: Rama obci|ona jest obci|eniami prostymi o ró|nej naturze, które oznaczymy nastpujco: #1 obci|enie staBe G ( 200 kN w naro|u prawym)- #2 obci|enie zmienne Q (kat H) (300 kN w naro|u prawym) #3 [nieg S ( 1,5 kN/m2 *2m=3 kN/m na ryglu) #4 rygiel W+ (+0,8 kN/m2 *2m=1,6 kN/m) #5 rygiel W- (-0,8 kN/m2 *2m=-1,6 kN/m) #6 sBup W+ (+0,2 kN/m2 *2m=0,4 kN/m) #7 sBup W- (-0,2 kN/m2 *2m=- 0,4 kN/m) Uwaga: Wiatr mo|e jednocze[nie dziaBa tak, |e: 1) parcie na sBup #6+ parcie na rygiel #4 lub ssanie na rygiel #5, lub 2) ssanie na sBup #7 + parcie na rygiel #4 lub ssanie na rygiel #5, czyli mo|liwe s wszystkie kombinacje dziaBania wiatru sBup-rygiel. Krok 2: SiBa przekrojowa od prostych obci|eD: #1 (staBe) #1 V = 200 (= + 200kN) #2 (kat. H) #2 V = 300(= + 300 kN) #3 ([nieg) #3 1 V = Å" 3Å" 5Å" 2,5 (= +7,5 kN) 5 #4 Wiatr1 rygiel #4 1 V = Å"5 Å" 2,5 (=+ 4,0 kN) 51,6 #5 Wiatr2 rygiel #4 1 V = (-1,6) Å"5 Å" 2,5 (= - 4,0 kN) 5 #6 Wiatr1 sBup #6 1 V = Å" 0,4 Å" 7 Å"3,5(= + 1,96 kN) 5 #6 Wiatr2 sBup #6 1 V = Å" (-0,4) Å" 7 Å" 3,5(= - 1,96 kN) 5 Krok 3: Sytuacje kombinacyjne zgodnie ze znanymi reguBami & 3.3 PrzykBad L01, rzd 1 (2013-05-23) Wyznaczmy maksymaln i minimalna obliczeniow (indeks (d)) reakcj podporow w utwierdzeniu pkt (A) belki pokazanej na rysunku. Belka obci|ona jest: " w przegubie (B) siB skupion o warto[ci 100 kN od oddziaBywaD staBych i o warto[ci 50 kN od oddziaBywaD u|ytkowych pomieszczeD kategorii C2. " w prz[le (C-D) obci|eniem rozBo|onym 3 kN/m od obci|enia [niegiem oraz 2 kN/m od oddziaBywaD staBych " w wzle (D) momentem skupionym od wiatru o warto[ci +10 kNm lub -10 kNm w zale|no[ci od kierunku wiatru. Uwaga: Na rysunku zdefiniowano podporow reakcj ( symbol momentu naniesiony lini przerywan) jako moment prawoskrtny. Poszukiwa bdziemy maksymalnego i minimalnego momentu o zwrocie zdefiniowanym na rysunku ( najwikszego i najmniejszego z uwzgldnieniem znaku). 3.3.1 Definicja obci|eD prostych Na belk dziaBaj obci|enia proste, które numerujmy zale|nie od ich natury: #1 obci|enia staBe #2 obci|enie [niegiem #3 obci|enie u|ytkowe (kat C2) #4 obci|enie wiatrem +(plus) 10 kNm #5 obci|enie wiatrem  (minus) 10 kNm Uwaga: Obci|enia tej samej natury maj takie same wspóBczynniki obci|eD oraz wspóBczynniki redukcyjne (kombinacyjne) 3.3.2 SiBy od obci|eD prostych (tej samej natury) Najpierw znajdziemy moment podporowy MA kolejno od obci|eD prostych. Rozwizujemy belk obci|on TYLKO jednym obci|eniem prostym. Inne obci|enia pomijamy. #1 obci|enie staBe Rozwi|emy belk: Uwaga: 1) Podpory zastpili[my siBami reakcji. 2) Na lewy koniec belki dziaBa moment MA przeciwnie skierowany do reakcji (moment lini przerywan na rysunku zadania i moment lini cigB wyt|ajca [ruby). W celu lepszego zrozumienia zadania przyjli[my , |e belka jest przytwierdzona do podpory za pomoc dwóch [rub: [ruba górna (g) oraz [ruba dolna (d). Poszukujemy siB wyt|ajcych te [ruby. Je[li MA jest dodatni (zgodnie z definicj dodatniego zwrotu przyjt na wstpie), to rozcigane s [ruby )(d). Je[li MA jest ujemny, to rozcigane s [ruby (g) 3) Podpora przesuwna ustawiona pod ktem a do prta powoduje , |e kierunek reakcji R jest ustalony i skBadowe pozioma Rx oraz pionowa Ry s zwizane [cisBymi zale|no[ciami, pokazanymi na rysunku. Wystarczy wyznaczy dowoln skBadow (R lub Rx lub Ry ). Zauwa|my ponadto, |e skBadowa Rx nie daje momentu wzgldem osi belki. SkBadow nietrywialn jest Ry i t bdziemy wyznacza. W rozwa|anym zadaniu pochylenie podpory mo|emy zignorowa . Do wyznaczenia MA potrzebujemy znajomo[ci reakcji R Reakcja R Równania równowagi belki daj zapisujemy w postaci ukBadu równaD: "X=0 (1) "Y=0 (2) "MO=0 (3) gdzie (O) jest dowolnym punktem na pBaszczyznie. "MC [prawa lub lewa] =0 (4) W rozwa|anym przypadku mamy: (1) ’! RA,x + RC,x = 0 , gdzie RAx  pozioma reakcja w utwierdzeniu Zauwa|amy, |e równanie (1) nie jest przydatne do wyznaczenia RC,x i dalej je pomijamy. (2) ’! RA, y + RC, y = 0 Zauwa|amy, |e równie| równanie (2) nie jest przydatne do wyznaczenia RC,y i dalej je pomijamy. (3)( A) ’!M +100 Å" 4 - RC, y Å"8 + 2 Å" 5 Å" (8 + 2,5) = 0 A Zauwa|amy, |e w równaniu (3) mamy dwie poszukiwane niewiadome, wic równie| nie jest u|yteczne. Powinni[my od razu zauwa|y, |e równaniem wBa[ciwym do wyznaczenia RC,y jest (4), to znaczy warunek, |e w przegubie moment, liczony jak siBa przekrojowa (suma momentów prawej lub lewej strony przegubu) musi by zerowy 1 (4) ’! RC, y Å" 4 - 2 Å" 5 Å" (4 + 2,5) = 0 ’! RC, y = Å" 2 Å" 5 Å" 6,5 (=16,25kN) 4 Std mogliby[my wyznaczy RC=RC,y/sina oraz RC,X=R cos a , lecz jest to zbyteczne. Moment MA Teraz, znajc wszystkie siBy z lewej strony podpory obliczymy moment podporowy jako siB przekrojow, liczc lewostronnie: + M +100 Å" 4 -16,25Å"8 + 2 Å" 5Å" (8 + 2,5) = 0 ’! M = -375kNm A A #2 obci|enie [niegiem Rozwi|emy belk: Reakcja RC 1 (4) ’! RC, y Å" 4 - 3Å" 5 Å" (4 + 2,5) = 0 ’! RC, y = Å" 3Å"5 Å" 6,5 (=24,375 kN) 4 Moment MA M - 24,375 Å"8 - 3Å"5 Å" (4 + 2,5) = 0 ’! M = +37,5kNm A A #3 obci|enie u|ytkowe (kat C2) Rozwi|emy belk: Reakcja RC (4) ’! RC, y Å" 4 = 0 ’! RC, y = 0 (=0 kN) Moment MA M + 50 Å" 4 = 0 ’! M = -200kNm A A #4 obci|enie wiatrem +10 kNm Rozwi|emy belk: Reakcja RC 1 (4) ’! RC, y Å" 4 -10 = 0 ’! RC, y = Å"10 = 4 (=2,5 kN) Moment MA M - 2,5Å"8 -10 = 0 ’! M = +10kNm A A #5 obci|enie wiatrem -10 kNm Rozwi|emy belk: Reakcja RC 1 (4) ’! RC, y Å" 4 +10 = 0 ’! RC, y = Å" (-10) = (=-2,5 kN) 4 Moment MA M + 2,5Å"8 +10 = 0 ’! M = -10kNm A A Zestawienie momentów podporowych dla prostych obci|eD #1 (staBe) -375 kNm #2 ([nieg) +37,5 kNm #3 (u|ytkowe kat C2) -200 kNm #4 (wiatr +10) +10 kNm #2 (wiatr -10) -10 kNm 3.4 Kombinacje obci|eD 3.4.1 Sytuacje kombinacyjne dla max MA (max MA odpowiada rozciganiu dolnych Bczników podporowych  [ruba (d)) K1 : #1 korzystne K1 M = 1,0 Å" (-375) +1,5 Å" 37,5 +1,5 Å"10 Å" 0,6 + 0,0 Å" (-200 Å" 0,7) = -309,75kNm A,d Komentarz: 1) Obci|enie wiatrem #4 ma dziaBanie niekorzystne i wzito je jako wiodce obci|enie zmienne. Wiatr #5 nie wystpi w kombinacji , bo nie mo|e dziaBa równocze[nie z #4. 2) w rozpatrywanej sytuacji kombinacyjnej obci|enie staBe #1 ma tylko dziaBanie korzystne, wic nie rozpatrujemy innych kombinacji 3) Wniosek: [ruby dolne(d) nigdy nie bd rozcigane. 3.4.2 Sytuacje kombinacyjne dla min MA K2 : #1 bez redukcji K 2 M = 1,35 Å" (-375) +1,5 Å"[)(-10) Å" 0,6 + (-200) Å" 0,7] + 0,0 Å" 37,5 = -725,25kNm A,d K3 : #1 z redukcj, wiodce #3 M = 1,35 Å" 0,85(-375) +1,5 Å" (-200) +1,5 Å"[(-10) Å" 0,6] + 0,0 Å"37,5 = -739,31kNm K 3 A,d 3.4.3 Rozwizanie zadania max M = -309,75kNm A,d min M = -739,31kNm A,d 3.5 PrzykBad L01, rzd2 (2013--05-23). Zamieszczono w pliku  PrzykBad L01 rz.2 (23-05-2013).pdf 3.6 PrzykBad L01, rzd 3 (2013-05-23). Zamieszczono w pliku  PrzykBad L01 rz.3 (23-05-2013).pdf 3.7 PrzykBad L04, rzd 1 (2013-05-29) Wyznaczy maksymaln i minimaln, obliczeniow reakcj poziom podpory A konstrukcji pokazanej na rysunku: Poszukiwan reakcj oznaczono jako Hd , a jej dodatni zwrot przyjto w prawo. Tak definicj oznaczono lini przerywan na rysunku. Reakcja maksymalna jest wic najwiksz dodatni reakcj oznaczon na rysunku. Taka reakcja powoduje dociskanie konstrukcji do podpory. Je[li najmniejsza warto[ tej reakcji bdzie ujemna, to bdzie ona odrywa konstrukcj od podpory. 3.7.1 Analiza schematu konstrukcji Sprawdzamy statyczn wyznaczalno[ konstrukcji ! Mo|liwe równania do okre[lenia niewiadomych reakcji: "X=0, "Y=0, "M=0 (r=3 równania równowagi konstrukcji jako caBo[ci) "Mprzegub=0 (p równaD, gdzie p-liczba przegubów) W tym przypadku nie mo|emy zestawi równania "Mprzegub=0, p=0 Liczba niewiadomych (reakcji HA, VA, HD, VD ) wynosi n=4 StopieD statycznej niewyznaczalno[ci s: s= n-r-p=4-3-0=1 Z analizy konstrukcji wynika, ze jest ona jednokrotnie statycznie niewyznaczalna. Fakt ten zgBaszamy projektantowi i po obustronnym uzgodnieniu zwalniamy jeden stopnieD swobody, w tym przypadku przesuw pionowy w podporze w pkt. E, co oznaczono kolorem czerwonym na rysunku. 3.7.2 Definicja obci|eD prostych (tej samej natury) Z analizy natury obci|eD, dziaBajcych na konstrukcj, wynika, |e mo|emy przyj nastpujce obci|enia proste: #1  obci|enia staBe (6 kN/m  + 30 kN) #2  u|ytkowe, kat H ( 5 kN) #3 [nieg (8 kN/m) #4 wiatr 1 ( +60 kN) #5 wiatr 2 (-60 kN) 3.7.3 Reakcja HA od obci|eD prostych Analizujemy ukBad dla kolejnych obci|eD prostych. W schemacie prostym pomijamy obci|enia przynale|ne do innych schematów. Konfiguracja geometryczna (w tym podpory) ukBadu konstrukcyjnego pozostaje niezmienna dla ka|dego schematu obci|eD. £X = 0 : H - HE = 0 A £Y = 0 :VA - 6 Å" 4 - 30 = 0 ’! VA = 54kN #1 4 £M = 0 :VA Å" 4 - H Å" 6 - 6 Å" 4 Å" = 0 ’! H = 28kN E A A 2 £X = 0 : H - HE = 0 A £Y = 0 :VA - 5 = 0 ’! VA = 5kN #2 £M = 0 :VA Å" 4 - H Å" 6 = 0 ’! H = 3,33kN E A A £X = 0 : H - HE = 0 A £Y = 0 :VA - 8Å" 4 = 0 ’! VA = 32kN #3 4 £M = 0 :VA Å" 4 - H Å" 6 - 8 Å" 4 Å" = 0 ’! H = 10,67kN E A A 2 £Y = 0 :’! VA = 0kN £M = 0 : HE Å" 6 - 60 Å" 4 ’! HE = 10kN A #4 £X = 0 : H - HE = 0 ’! H = 10kN A A £Y = 0 :’! VA = 0kN £M = 0 : HE Å" 6 + 60 Å" 4 ’! HE = -10kN A #5 £X = 0 : H - HE = 0 ’! H = -10kN A A Zestawienie reakcji od prostych obci|eD #1 (staBe) 28 kN #2 (u|ytkowe H) 3,33 kN #3 ( [nieg) 10,67 kN #4 (wiatr 1 10,00 kN #5 (wiatr 2) -10,00 kN 3.7.4 Kombinacje obci|eD 3.7.4.1 Sytuacja kombinacyjna max HA W tej sytuacji kombinacyjnej poszukujemy takiego ukBadu obci|eD, dla którego HA osignie warto[ maksymaln. Stale obci|enie dziaBa w ka|dej kombinacji, a dla maksimum HA trzeba wzi jeszcze u|ytkowe , [nieg oraz wiatr 1 (wiatr2 pomijamy bo dziaBa korzystnie w tej sytuacji  pomniejsza HA ). Dla tych skBadowych przeliczamy poszczególne formuBy kombinacyjne: K1 (staBe niekorzystne, bez redukcji) K1 H = 1,35 Å" 28 +1,5 Å" (0,0 Å" 3,33 + 0,5Å"10,67 + 0,6 Å"10) A (=54,80 kN) K2 (staBe niekorzystne, z redukcj, wiodcy u|ytkowe) K 2 H = 1,35Å" 0,85Å" 28 +1,5Å" 3,33 +1,5(0,5Å"10,67 + 0,6 Å"10) A (=57,13 kN) (=54,12 kN) K3 (staBe niekorzystne, z redukcj, wiodcy [nieg) (=54,80 kN) K 3 H = 1,35Å" 0,85Å" 28 +1,5Å"10,67 +1,5(0,0 Å" 3,33 + 0,6 Å"10) A (=55,13 kN) (=57,13 kN) K4 (staBe niekorzystne, z redukcj, wiodcy wiatr) K 4 H = 1,35Å" 0,85Å" 28 +1,5Å"10,00 +1,5(0,0 Å" 3,33 + 0,5Å"10,67) A (=55,13 kN) 3.7.4.2 Sytuacja kombinacyjna minHA W tej sytuacji kombinacyjnej poszukujemy takiego ukBadu obci|eD, dla którego HA osignie warto[ minimaln. Poniewa| obci|enie staBe zwiksza reakcj, wic w tej sytuacji kombinacyjnej jego dziaBanie jest korzystne. Rozpatrujemy wic TYLKO sytuacje z korzystnym dziaBaniem obci|enia staBego: K5 (staBe korzystne, bez redukcji) K5 H = 1,00 Å" 28 +1,5 Å"[(-10)] + 0,0 Å" ( pozostaBo_ zmienne _ korzystne) (=13,00 kN) A 3.7.5 Rozwizanie zadania K 3 max H = H ) (=57,13 kN) A A,d K 5 min H = H (=13,00 kN) A,d A 3.8 PrzykBad L04, rz.2 (2013-05-20) Wyznaczy maksymaln i minimaln, obliczeniow reakcj poziom podpory D na konstrukcj pokazan na rysunku: Poszukiwan reakcj oznaczono jako Vd , a jej dodatni zwrot przyjto w gór. Tak definicj oznaczono lini przerywan na rysunku. Reakcja maksymalna jest wic najwiksz dodatni reakcj oznaczon na rysunku. Taka reakcja powoduje dociskanie konstrukcji do podpory. Je[li najmniejsza warto[ tej reakcji bdzie ujemna, to bdzie ona odrywa konstrukcj od podpory. 3.8.1 Analiza schematu konstrukcji Sprawdzamy statyczn wyznaczalno[ konstrukcji. W celu okre[lenia niewiadomych reakcji mamy do dyspozycji nastpujce równania. "X=0, "Y=0, "M=0, (czyli r=3 równania równowagi caBej konstrukcji); oraz "Mprzegub=0 (p dodatkowych równaD siB wewntrz konstrukcji) W tym przypadku mo|emy zestawi jedno równania "Mprzegub=0 (w przegubie D), p=1 Niewiadome s reakcje: HA, VA, MA HE, VE ), a ich liczba wynosi n=5 StopieD statycznej niewyznaczalno[ci s, wynosi s= n-r-p=5-3-1=1 Z analizy konstrukcji wynika, |e jest ona jednokrotnie statycznie niewyznaczalna. Fakt ten zgBaszamy projektantowi i po obustronnym uzgodnieniu zwalniamy jeden stopnieD swobody. W tym przypadku uzgadniamy zwolnienie obrotu w podporze w pkt. A, co oznaczono kolorem czerwonym na rysunku. 3.8.2 Definicja obci|eD prostych (tej samej natury) Z analizy natury obci|eD, dziaBajcych na konstrukcj, wynika, |e mo|emy przyj nastpujce obci|enia proste, to znaczy takie, do których mamy takie dame wspóBczynniki obci|eD i redukcyjne: #1  obci|enia staBe (150 kN  + 4 kN/m) #2  u|ytkowe, kat B ( 20 kNm) #3 [nieg (150 kN) #4 wiatr 1 ( +6 kN/m) #5 wiatr 2 (-6 kN/m) 3.8.3 Reakcja HA od obci|eD prostych Analizujemy ukBad dla kolejnych obci|eD prostych. W schemacie prostym pomijamy (!) obci|enia przynale|ne do innych schematów. Konfiguracja geometryczna (w tym podpory) ukBadu konstrukcyjnego pozostaje niezmienna dla ka|dego schematu obci|eD. £X = 0 : H - HE = 0 A (1) £Y = 0 :VA +VE -150 - 4 Å"5 = 0 (2) £M = 0 :VE Å" 6 -150 Å" 3 - 4 Å" 5Å" 6 = 0 E (3) 1 ’! VE = Å" (150 Å" 3 + 4 Å" 5 Å" 6) = 95kN 6 (3) #1 ’! VA = 150 + 4 Å"5 - 95 = 75kN (2) #2 £M = 0 :VA Å" 6 + 20 = 0 ’! VA = -3,3kN E # £ME =0:VAÅ"6-2003=0’!VA3=100 Å" kN #4 5 £M = 0 :VA Å" 6 + 6 Å"5 Å" = 0 ’! VA = -12,5kN E 2 #4 5 £M = 0 :VA Å" 6 - 6 Å"5 Å" = 0 ’! VA = +12,5kN E 2 Zestawienie reakcji od prostych obci|eD #1 (staBe) 75 kN #2 (u|ytkowe B) -3,3 kN #3 ( [nieg) 100,0 kN #4 (wiatr 1) -12,5 kN #5 (wiatr 2) 12,50 kN 3.8.4 Kombinacje obci|eD 3.8.4.1 Sytuacja kombinacyjna maxHA W tej sytuacji kombinacyjnej poszukujemy takiego ukBadu obci|eD, dla którego HA osignie warto[ maksymaln. StaBe obci|enie dziaBa w ka|dej kombinacji. W sytuacji max HA obci|enie staBe ma dziaBanie niekorzystne. Niekorzystne obci|enia zmienne s te, które powikszaj poszukiwan wielko[, czyli w tym przypadku: [nieg oraz wiatr 2, a inne zmienne (u|ytkowe, wiatr 1) s korzystne, bo pomniejszaj poszukiwan wielko[ K1 (staBe bez redukcji) K1 H = 1,35Å" 75 +1,5 Å" (0,5Å"100,0 +12,5Å" 0,6) + 0 Å"[0,7 Å" (-3,3)] = 187,5kN (=187,50 kN) A K2 (staBe z redukcj, wiodcy [nieg) K 2 H = 1,35Å" 0,85Å" 75 +1,5 Å"100,0 +1,5(0,6 Å"12,5) + 0 Å"[0,7 Å" (-3,3)] (=247,31 kN) A K3 (staBe z redukcj, wiodcy wiatr) (=54,80 kN) K 3 H = 1,35Å" 0,85Å" 28 +1,5Å"10,67 +1,5(0,0 Å" 3,33 + 0,6 Å"10) (=55,13 kN) (=57,13 kN) A 3.8.4.2 Sytuacja kombinacyjna min HA W tej sytuacji kombinacyjnej poszukujemy takiego ukBadu obci|eD, dla którego HA osignie warto[ minimaln. Poniewa| obci|enie staBe ma w rozwa|anym przypadku zawsze dziaBanie korzystne, wic wystarczy rozpatrzy tylko jedn kombinacj K4 (staBe korzystne) K 4 H = 1,00 Å" 28 +1,5 Å"[(-10)] + 0,0 Å" ( pozostaBo_ zmienne _ korzystne) (=13,00 kN) A Rozwizanie zadania K 3 K 4 max H = H (=57,13 kN); min H = H (=13,00 kN) A,d A A A,d 3.9 PrzykBad L04, rz.2 (2013-05-20 Wyznaczy maksymaln i minimaln, obliczeniow reakcj poziom podpory D na konstrukcj pokazan na rysunku: Poszukiwan reakcj oznaczono jako Vd , a jej dodatni zwrot przyjto w gór. Tak definicj oznaczono lini przerywan na rysunku. Reakcja maksymalna jest wic najwiksz dodatni reakcj oznaczon na rysunku. Taka reakcja powoduje dociskanie konstrukcji do podpory. Je[li najmniejsza warto[ tej reakcji bdzie ujemna, to bdzie ona odrywa konstrukcj od podpory. 3.9.1 Analiza schematu konstrukcji Sprawdzamy statyczn wyznaczalno[ konstrukcji. W celu okre[lenia niewiadomych reakcji mamy do dyspozycji nastpujce równania. "X=0, "Y=0, "M=0, (czyli r=3 równania równowagi caBej konstrukcji); oraz "Mprzegub=0 (p dodatkowych równaD siB wewntrz konstrukcji) W tym przypadku mo|emy zestawi jedno równania "Mprzegub=0 (w przegubie D), p=1 Niewiadome s reakcje: HA, VA, MA HE, VE ), a ich liczba wynosi n=5 StopieD statycznej niewyznaczalno[ci s, wynosi s= n-r-p=5-3-1=1 Z analizy konstrukcji wynika, |e jest ona jednokrotnie statycznie niewyznaczalna. Fakt ten zgBaszamy projektantowi i po obustronnym uzgodnieniu zwalniamy jeden stopnieD swobody. W tym przypadku uzgadniamy zwolnienie obrotu w podporze w pkt. A, co oznaczono kolorem czerwonym na rysunku. 3.9.2 Definicja obci|eD prostych (tej samej natury) Z analizy natury obci|eD, dziaBajcych na konstrukcj, wynika, |e mo|emy przyj nastpujce obci|enia proste, to znaczy takie, do których mamy takie dame wspóBczynniki obci|eD i redukcyjne: #1  obci|enia staBe (150 kN  + 4 kN/m) #2  u|ytkowe, kat B ( 20 kNm) #3 [nieg (150 kN) #4 wiatr 1 ( +6 kN/m) #5 wiatr 2 (-6 kN/m) 3.9.3 Reakcja HA od obci|eD prostych Analizujemy ukBad dla kolejnych obci|eD prostych. W schemacie prostym pomijamy (!) obci|enia przynale|ne do innych schematów. Konfiguracja geometryczna (w tym podpory) ukBadu konstrukcyjnego pozostaje niezmienna dla ka|dego schematu obci|eD. £X = 0 : H - HE = 0 (1) A £Y = 0 :VA +VE -150 - 4 Å"5 = 0 (2) £M = 0 :VE Å" 6 -150 Å" 3 - 4 Å" 5Å" 6 = 0 (3) E 1 (3) ’! VE = Å" (150 Å" 3 + 4 Å" 5 Å" 6) = 95kN 6 #1 (2) ’! VA = 150 + 4 Å"5 - 95 = 75kN #2 £M = 0 :VA Å" 6 + 20 = 0 ’! VA = -3,3kN E # £ME =0:VAÅ"6-200Å"3=0’!VA3 =100 kN #4 5 £M = 0 :VA Å" 6 + 6 Å"5 Å" = 0 ’! VA = -12,5kN E 2 #4 5 £M = 0 :VA Å" 6 - 6 Å"5 Å" = 0 ’! VA = +12,5kN E 2 Zestawienie reakcji od prostych obci|eD #1 (staBe) 75 kN #2 (u|ytkowe B) -3,3 kN #3 ( [nieg) 100,0 kN #4 (wiatr 1) -12,5 kN #5 (wiatr 2) 12,50 kN 3.9.4 Kombinacje obci|eD 3.9.4.1 Sytuacja kombinacyjna max HA W tej sytuacji kombinacyjnej poszukujemy takiego ukBadu obci|eD, dla którego HA osignie warto[ maksymaln. StaBe obci|enie dziaBa w ka|dej kombinacji. W sytuacji max HA obci|enie staBe ma dziaBanie niekorzystne. Niekorzystne obci|enia zmienne s te, które powikszaj poszukiwan wielko[, czyli w tym przypadku: [nieg oraz wiatr 2, a inne zmienne (u|ytkowe, wiatr 1) s korzystne, bo pomniejszaj poszukiwan wielko[ K1 (staBe bez redukcji) K1 H = 1,35Å" 75 +1,5 Å" (0,5Å"100,0 +12,5Å" 0,6) + 0 Å"[0,7 Å" (-3,3)] = 187,5kN (=187,50 kN) A K2 (staBe z redukcj, wiodcy [nieg) K 2 H = 1,35Å" 0,85Å" 75 +1,5 Å"100,0 +1,5(0,6 Å"12,5) + 0 Å"[0,7 Å" (-3,3)] (=247,31 kN) A K3 (staBe z redukcj, wiodcy wiatr) (=54,80 kN) K 3 H = 1,35Å" 0,85Å" 28 +1,5Å"10,67 +1,5(0,0 Å" 3,33 + 0,6 Å"10) (=55,13 kN) (=57,13 kN) A 3.9.4.2 Sytuacja kombinacyjna min HA W tej sytuacji kombinacyjnej poszukujemy takiego ukBadu obci|eD, dla którego HA osignie warto[ minimaln. Poniewa| obci|enie staBe ma w rozwa|anym przypadku zawsze dziaBanie korzystne, wic wystarczy rozpatrzy tylko jedn kombinacj K4 (staBe korzystne) K 4 H = 1,00 Å" 28 +1,5 Å"[(-10)] + 0,0 Å" ( pozostaBo_ zmienne _ korzystne) (=13,00 kN) A Rozwizanie zadania K 3 K 4 max H = H (=57,13 kN); min H = H (=13,00 kN) A,d A A A,d 3.10 PrzykBad (2013-06-04) rz.1. Wyznaczy maksymaln i minimaln, obliczeniow reakcj poziom momentu zgi- najcego Maa,d w przekroju a-a konstrukcji pokazanej na rysunku: Poszukiwan siB przekrojow (prtow) bdziemy znakowa zgodnie ze standar- dow umow, tzn przyjmowa jako dodatni je[li rozciga wBókna dolne rygla, a ujemn je[li rozciga górne wBókna rygla. 3.10.1 Analiza schematu konstrukcji Sprawdzamy statyczn wyznaczalno[ konstrukcji. W celu okre[lenia niewiadomych reakcji mamy do dyspozycji nastpujce równania. £X=0, £Y=0, £M=0, (czyli r=3 równania równowagi caBej konstrukcji); i nie mamy dodatkowych równaD lokalnych (p=0) Niewiadomych (reakcji) mamy równie| n=3 wic konstrukcje jest statycznie wyznaczalna. 3.10.2 Definicja obci|eD prostych (tej samej natury) Z analizy natury obci|eD, dziaBajcych na konstrukcj, wynika, |e mo|emy przyj nastpujce obci|enia proste, to znaczy takie, do których mamy takie same wspóB- czynniki obci|eD i redukcyjne: #1  obci|enia staBe (150 kN  + 4 kN/m) #2  u|ytkowe, kat D1 ( 3 kN/m) #3 [nieg (5 kN/m) #4 wiatr 1  parcie ( +30 kN i 8 kN/m) #5 wiatr 2  ssanie (-30 kN i - 8 kN/m) 3.10.3 Reakcja VA i Maa od obci|eD prostych aa aa aa Analizujemy ukBad dla kolejnych obci|eD prostych. W schemacie prostym pomija- my (!) obci|enia przynale|ne do innych schematów. Konfiguracja geometryczna (w tym podpory) ukBadu konstrukcyjnego pozostaje niezmienna dla ka|dego schematu obci|eD. £X = 0 : HD = 0 (1) £Y = 0 :VA +VD = 0 (2) £MD = 0 :VA Å" 6 +150 = 0 (3) (3) VA ( 150) 25kN 6 1 ’! #1 = Å" - = - M±#1-± = +(-25) Å"3 = -75kNm Uwaga: Powy|ej obliczono moment zginajcy z lewej strony momentu skupionego 150 kNm. Po prawej stronie moment zginajcy wynosiBby Maa=-75+150=75 kNm Zgodnie z poleceniem interesuje nas moment zginajcy rygiel po lewej stronie momentu skupionego. £X = 0 : HD = 0 (1) £Y = 0 :VA +VD - 3Å" 6 = 0 (2) £MB-C = 0 :VA Å" 3 -VD Å" 3 = 0’!VD = VA (3) (co wida od razu z racji symetrii obci|eD i ustroju) Z(3) i (2) VA 3 6 9kN 2 ’! #2 = 1 Å" Å" = To samo mo|na uzyska np. z £MD = 0 :VA Å" 6 - 3Å" 6 Å" 3 = 0 M 9 3 3 3 13,5kNm 2 3 #2 = + × - × × = a -a 23 SMD = 0 :VA × 6 - 5 × 6 ×3 = 0®VA = 15kN M 15 3 5 3 0 M #3 22,5kNm 2 3 = #3 = + × - × × = ® = a -a a -a MD 0 :VA 6 30 4 8 4 0 VA 30,67kN 2 4 S = × + × + × × = ® = - Ma#4-a = +(-30,67) × 3 - 30 × 4 = 0® Ma#4-a = -212,0kNm MD 0 :VA 6 30 4 8 4 0 VA 30,67kN 2 4 S = × - × - × × = ® = + Ma#4-a = +(+30,67) ×3 + 30 × 4 = 0® Ma#4-a = +212,0kNm Zestawienie momentu zginajcego od prostych obci|eD #1 (staBe) -75 kNm #2 (u|ytkowe B) +13,5kNm #3 ( [nieg) +22,5 kNm #4 (wiatr 1) -212,0 kNm #5 (wiatr 2) +212,0 kNm 3.10.4 Kombinacje obci|eD 3.10.4.1 Sytuacja kombinacyjna max Maa aa aa aa W tej sytuacji kombinacyjnej poszukujemy takiego ukBadu obci|eD, dla którego Maa osignie warto[ maksymaln (najwiksz dodatni) W sytuacji max Maa obci|enie staBe ma dziaBanie korzystne (daje ujemny moment, czyli zmniejsza moment maksymalny) Niekorzystne obci|enia zmienne s te, które powikszaj poszukiwan wielko[, czyli w tym przypadku: u|ytkowe, [nieg oraz wiatr 2, a inne zmienne (u|ytkowe, (wiatr 1) s korzystne, bo pomniejszaj poszukiwan wielko[ K1 (staBe korzystne, wiodcy wiatr 2) K1 M ± -± = 1,00 Å" (-75) +1,5Å" 212 +1,5(0,5Å" 22,5 + 0,7 Å"13,5) = 274,05kNm ± -± K2 (staBe korzystne , wiodcy [nieg) K2 M ± -± = 1,00 Å" (-75) +1,5Å" 22,5 +1,5(+0,7 Å"13,5 + 0,6 Å" 212,0) = 163,73kNm ± -± K3 (staBe korzystne, wiodce u|ytkowe) K3 M ± -± = 1,00 Å" (-75) +1,5Å"13,5 +1,5(+0,5 Å" 22,5 + 0,6 Å" 212,0) = 152,93kN 3.10.4.2 Sytuacja kombinacyjna min Maa aa aa aa W tej sytuacji kombinacyjnej poszukujemy takiego ukBadu obci|eD, dla którego Maa osignie warto[ minimaln. Obci|enie staBe ma w rozwa|anym przypadku dziaBanie niekorzystne, wic ropatrujemy kombinacje standardowe: K4 (staBe bez redukcji) M K4 = 1,35 Å" (-75) +1,5Å"[0,6 Å" (-212)] + 0 Å" ( pozostaBe_ zmienne) = 292,05kNm ± -± K5 (staBe z redukcj, wiatr 1 wiodcy) M K4 = 1,35 Å" 0,85(-75) +1,5Å" (-212) + 0,0 Å" ( pozostaBe_ zmienne _ korzystne) = -404,06kNm ± -± 3.10.5 4.11.5 Rozwizanie zadania max M± -± = 274,05kNm min M± -± = -404,06kNm 3.11 PrzykBad L04, rz.2 (2013-06-12) Wyznaczy maksymaln i minimaln, obliczeniow moment zginajcy w przekroju a-a (poni|ej zaBamania rygla) konstrukcji pokazanej na rysunku: Poszukiwan mement zginajcy oznaczono jako Ma-a,d (indeks d oznacza obliczeniowy  design i dalej bdzie pomijany) Zgodnie z umow znakowania moment zginajcy jest dodatni, je[li rozciga wBókna dolne prta. je[li rozciga (je[li okre[lenie wBókien dolnych nie jest jednoznaczne , to wprowadzamy oznaczenie spodów- w tym przypadku nie jest to potrzebne, bo wBókna dolne s jednoznacznie zdefiniowane) Maksymalny jst to najwikszy najwikszy rozcigajcy wBókna dolne , a minimalny w skrajnym przypadku mo|e przyj warto[ ujemn  bdzie [ciskaB wBókna dolne i rozcigaB górne. 3.11.1 Analiza schematu konstrukcji Od razu widzimy, |e ukBad jest statycznie wyznaczalny. Jest to bowiem wspornik, który ma trzy reakcje w utwierdzeniu , do wyznaczenia których mamy trzy równania równowagi. Rekcje mo|emy wic bez trudu wyznaczy. Obliczenie siBy przekrojowej w przekroju a-a nie wymaga jednak znajomo[ci reakcji, bowiem siB mo|na wyznaczy poprzez sumowanie oddziaBywaD z lewej lub prawej strony przekroju. OddziaBywania bdziemy sumowa z prawej strony analizowanego przekroju. 3.11.2 Definicja obci|eD prostych (tej samej natury) Z analizy natury obci|eD, dziaBajcych na konstrukcj, wynika, |e mo|emy przyj nastpujce obci|enia proste, to znaczy takie, do których mamy takie same wspóBczynniki obci|eD i redukcyjne: #1  obci|enia staBe (15 kNm) #2  u|ytkowe, (80 kN) #3 [nieg (4 kN/m) #4 wiatr 1 ( +5 kN/m  + -10 kNm) #5 wiatr 2 (-5 kN/m  + +10 kNm) 3.11.3 SiBa przekrojowa (moment zginajcy) Ma-a od obci|eD prostych a a a a a a Poka|emy wyznaczenie poszukiwanego momentu bez wyznaczania reakcji. W tym podej[ciu pochylenie rygla nie ma |adnego wpBywu na obliczenia . Mo|liwe jest te| najpierw wyznaczenie reakcji podporowych , a nastpnie wyzna- czanie siBy przekrojowej poprzez sumowanie oddziaBywaD z lewej strony przekroju. W tym przykBadzie jest to jednak nie tylko zbdne , ale równie| bardziej M± -± = +15kNm Zewntrzny moment 15 kNm rozciga wBókna dolne, daje wic dodatni moment przekrojowy. Analizuj sposób wyt|enia przekroju, niezale|nie od znakowania ob- ci|eD. Odchodz od mechanicznych obli- czeD i za ka|dym razem analizuj skutek jaki wywoBuje obci|enie. W ten sposób unikam pomyBek, niezale|nie od zBo|ono- [ci sytuacji i przyjtych ukBadów wspóBrzd- nych M± -± = -80 Å"3 = -240kNm 3 M± -± = 3Å" 3Å" = 13,5kNm 2 M± -± = -10kNm M± -± = +10kNm Obci|enie rozBo|one w tym przypadku nie odgrywa roli, poniewa|  nie zd|yBo wej[ do formuB na moment zginajcy Je[liby[my jednak chcieli w schemacie #4 obliczy moment zginajcy w utwierdze- 2 1 5 niu, to wówczas mieliby[my M = +10kNm - 5 Å"( 42 + 32 ) Å" = 10 - 5 Å"5 Å" = -52,5kNm A 2 2 Zestawienie reakcji od prostych obci|eD #1 (staBe) 15 kNm #2 (u|ytkowe) -240 kNm #3 ( [nieg) 13,5 kNm #4 (wiatr 1) -10 kNm #5 (wiatr 2) +10 kNm 3.11.4 Kombinacje obci|eD Obliczenia prowadzimy zgodnie ze znanymi zasadami, przy czym zwracamy uwag, ze: 1) dla sytuacji max Ma-a: #1, #3, #5 jest niekorzystne #2 i #4 jest korzystne ( ale pamitajmy, |e wiatr nie mo|e jednocze[nie wia z dwóch stron, wiec w danej sytuacji mamy albo #4 albo #5 (obci|enia wykluczajce si) da sytuacji min Ma-a 2) DziaBania korzystne-niekorzystne si zmieniaj 1.1. Schematy konstrukcji do samodzielnego rozwizania

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Obciążenia wg PN EN 1991 1 1
Obciazenia budowli wg PN EN 1991 szkolenie w Grudziadzu 2009 09 04
5836 obliczanie projektowego obciazenia cieplnego wg pn en 12831 2006 europejskie cieplo
KBiI 2 podstawy projekowania i SG wg PN EN
Åšciana oporowa wg PN EN
algorytm projektowanie stopy fundamentowej wg PN EN 1997 1
Wykonywanie i interpretacja badań polowych wg PN EN 1997 2
KBiI 8 Metoda uproszczona wg PN EN
Beton wg PN EN 206 1
A Biegus projektowanie konctrukcji stalowych wg PN EN 1993 1 1 cz 1
Slajd wiatr i snieg wg PN EN od Darka
Ocena środowiska zimnego wg PN EN ISO 11079
KBiI 5 Zalozenia obliczania na napreznia normalne wg PN EN
04 JANIŃSKI S Interpretacja wyników próbnych obciążeń pali według normy PN EN przyczyną potencjalnej
Główne wymagania normy PN EN ISO IEC 17025
Korozja grudzic i pali stalowych w ujęciu PN EN 1993 5

więcej podobnych podstron