3262346731

"•    A^/lu¹ [cm¹!

Materiały do wykładu „ Podstawy tribologii

Chropowatość powierzchni w dużym stopniu określa rzeczywistą powierzchnię styku. Można przyjąć, że całkowita wartość sił przyciągania adhezyjnego i oporu tarcia rośnie proporcjonalnie do rzeczywistej powierzchni styku, a więc ze zmniejszaniem się chropowatości rosną oddziaływanie adhezyjne, a co za tym idzie - opór tarcia, spowodowane tymi siłami

Dla każdej pary trącej można określić optymalną wartość chropowatości powierzchni, przy której opory tarcia będą małe a jednocześnie odporność na zużycie współpracującej pary ślizgowej jak największa.

Tarcie płynne - tarcie występujące w skojarzeniu trącym, gdy współpracujące powierzchnie skojarzenia trącego są całkowicie rozdzielone przez środek smarny

Tarcie płynne niekiedy jest utożsamiane z tarciem wewnętrznym, występującym w obrębie płynu (gazu lub cieczy) i przeciwdziałającym wzajemnemu przemieszczaniu się „warstw" płynu.

Warunki występowania smarowania hydrodynamicznego ustalone przez Towera:

odpowiednia lepkość cieczy smarującej, szczelina smarna powinna zmniejszać się w kierunku ruchu (klin smarny).

Zasada smarowania hydrodynamicznego polega na rozdzieleniu współpracujących powierzchni skojarzenia trącego samoistnie powstającym klinem smarowym, w którym ciśnienie równoważy istniejące siły (obciążenia).

Prędkość ścinania v w cieczach newtonowskich jest równoznaczna z gradientem prędkości warstewki cieczy. Charakteryzuje rozkład prędkości w warstwie cieczy. Dla cieczy newtonowskiej lepkość jest tylko funkcją temperatury i ciśnienia, a nie zależy od prędkości ścinania.

Przyczyną wzrostu oporów tarcia przy dużych chropowatościach powierzchni są zjawiska dekohezyjne związane z rysowaniem, bruzdowaniem i mikroskrawaniem powierzchni ślizgowej materiału. Powoduje to wzrost oporów tarcia i gwałtowny wzrost zużycia, w którym zasadniczy udział ma zużycie ścierne.

Materiały do wykładu „ Podstawy tribologii"

Krzywa płynięcia cieczy newtonowskich