3149489123

KAPITAŁ LUDZKI

NARODOWA STRATEGIA SPÓJNOŚCI

UNIA EUROPEJSKA

EUROPEJSKI FUNDUSZ SPOŁECZNY

nie musi istnieć żadne powiązanie między przekonaniami a technikami. Przedstawicielem jest A. Lazarus, który doszedł do eklektyzmu technicznego, wychodząc z tradycji behawioralnej. Poszukując dodatkowych interwencji, wyszedł poza zachowanie i procesy poznawcze w sferę wyobrażeń, doznań sensorycznych i uczuć. W 1973 r. wprowadził odrębne podejście nazwane terapią multimodalną, chcąc podkreślić jego wszechstronność.

b. ) integracja teoretyczna - polega na łączeniu co najmniej dwóch systemów

psychoterapeutycznych, nacisk kładzie się na integrację teorii leżących u podstaw psychoterapii wraz z wywodzącymi się z nich technikami terapeutycznymi. Taki kierunek działania zaznacza się w różnych propozycjach integracji teorii psychoanalitycznej i behawiorystycznej bądź w szerszych modelach łączenia głównych systemów psychoterapeutycznych. Przedstawicielem integracji teorii psychoanalitycznej i behawiorystycznej jest Paul Wachtel. Innym przedstawicielem jest J. Palmer, który łączy podejście dynamiczne (zorientowane na wewnętrzne zdarzenia, marzenia senne, idee, wspomnienia, projekcje, postawy, lęki, poczucie winy) z orientacją behawioralną (istotne są dla niego interakcje między jednostką i zewnętrznym otoczeniem, jej reakcje, zachowania, warunkowanie, przypadkowe zdarzenia). Palmer uwzględnia też otoczenie społeczne pacjenta, ponieważ jego zdaniem doświadczenie ma charakter społeczny.

c. ) poszukiwanie czynników wspólnych - istotą podejścia opartego na czynnikach

wspólnych jest poszukiwanie kluczowych elementów wspólnych dla różnych form terapii w celu stworzenia bardziej oszczędnych i wydajnych sposobów leczenia, odwołujących się do tych elementów. Badania nad poszukiwaniem czynników wspólnych w psychoterapii prowadził Lambert i Bergin. „Lambert pisze, że istotną rolą w identyfikowaniu tego, co jest terapeutyczne w metodach psychoterapeutycznych wydają się odgrywać czynniki wspólne dla różnych terapii”. Innym badaczem zajmującym się czynnikami wspólnymi w psychoterapii jest J. Frank. Uważa on, że podstawowymi czynnikami procesu wszystkich metod psychoterapii prowadzącymi do pozytywnych efektów są (Czabała 2009):

•    wzbudzanie nadziei;

•    wzbudzanie pobudzenia emocjonalnego podczas trwania psychoterapii;

•    zachęcanie pacjenta do podejmowania określonych czynności poza sesjami terapeutycznymi;

•    zachęcanie pacjenta do poszukiwania nowych sposobów rozumienia siebie i swoich problemów;

•    przeżywanie korektywnych doświadczeń emocjonalnych w relacjach z terapeutą.

⁴ Czabała, 2009, s. 93.

Projekt jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

17