Polityka wydatków publicznych w Polsce w lalach 2008-2012 301
wej, której skutki są najbardziej trwale1. Kluczową rolę powinno tu odegrać trwale ograniczanie wzrostu wydatków, a następnie wprowadzenie ograniczenia narzuconego na polity kę fiskalną, które umożliwi stabilizowanie deficytu sektora finansów publicznych na poziomie średniookresowego celu budżetowego.
Celem niniejszego artykułu jest ocena polity ki wydatków publicznych w latach 2008-2012, a także zaprojektowanie optymalnej polityki wydatkowej umożliw iającej osiągnięcie średniookresowego celu budżetowego (MTO) w sposób trwały'.
Wspomniany wzrost deficytów i długów publicznych w krajach OECD i Unii Europejskiej to nie tytko efekt głębokiej recesji gospodarczej, ale często nieodpowiedzialnej polityki fiskalnej prowadzonej przez rządy przed kryzysem. Słabości strukturalne sektora finansów' publicznych przysłaniane były' bardzo wysokimi dochodami budżetowymi, którym sprzyjała korzystna faza cyklu koniunkturalnego, a w niektórych krajach również transakcjami na rynku aktywów, zwłaszcza nieruchomości, których ceny napędzane były wzrostem zadłużenia sektora prywatnego. Takie okoliczności nie sprzyjały podejmowaniu wysiłków reformatorskich poszczególnych rządów' w usuw aniu nabrzmiałych problemów strukturalnych finansów' publicznych. Ujawniły się one z całą mocą, gdy kryzysy finansow y i gospodarczy doprowadziły do silnego spadku dochodów budżetowych, co w naturalny sposób znalazło odzwierciedlenie w dużym wzroście deficytów' i długów' sektora finansów' publicznych.
Ocenę polityki wydatkowej rządu polskiego podzielono na trzy podokresy. Okres pierwszy to lata 2007-2008, a więc okres wysokiej koniunktury przed erupcją kryzysu i sam jego początek, kiedy skutki dla gospodarki polskiej były jeszcze bardzo ograniczone. Okres drugi to lata 2009-2010, a więc lata skokow ego wzrostu deficytu budżetowego i wdrożenia silnego impulsu fiskalnego. Okres trzeci to lata 2011-2012, a więc okres zdecydowanej konsolidacji fiskalnej nakierowanej na zdjęcie z Polski procedury nadmiernego deficytu.
Polityka fiskalna w Polsce przed kryzysem nie stanowiła wyjątku wśród większości krajów UE. Najbardziej krytycznie należy' ocenić rok 2008. Przyjęty w 2007 r. budżet okazał się zbyt ekspansywny, a czas ten nie został odpow iednio spożytkowany na ograniczenie wydatków sektora finansów publicznych. W 2008 r. nominalne tempo wydatków sektora znacznie przewyższyło nominalne tempo PKB (zob. rys. 3), zaś w 2007 r., kiedy realny PKB wzrósł o 6,8%, a więc najbardziej od dekady, nie udało się osiągnąć nawret średniookresowego celu budżetowego (deficyt sektora wyniósł 1,9% PKB). Jak wykaże dalsza analiza, ten okres nieodpowiedzialności fi-
Zob. np. A. Alesina. S. Ardagna. Large changes in fiscal policy: laxes versus spending. NBER Working Paper no. 15438/2009.