3545336418

pow. puławski, opolski i kraśnicki; 1954 r. — po w. krasnostawski; 1958 r.

— pow. bialski, włodawski i parczewski; 1959 r......pow. krasnostawski

i zamojski; 1960 r. — pow. puławski i opolski; 1965 r. — pow. hrubieszowski i tomaszowski; 1966 r. — pow. chełmski; 1971 r. — pow. biłgorajski) oraz zorganizowano 4 obozy stacjonarne (1954 r. — Kozłówka, 1958 r. — Urzędów, 1960 r. — Sosnowica, 1962 r. — Hadynów).

Rezultatem działalności było zebranie ogromnej ilości materiałów z 518 miejscowości Lubelszczyzny. Są to opisy, szkice, inwentaryzacje uproszczone i szczegółowe oraz fotografie, a o ogromie wykonanych badań dają pojęcie załączone do niniejszej pi'acy mapy.

Brakuje, niestety, sprawozdań i publikowanych informacji o ilości i zakresie zebranych materiałów z terenu województwa lubelskiego. Jest to brak szczególnie dotkliwy, bowiem Wykaz inwentaryzacji zabytkowego budownictwa ludowego wykonanych w latach 1920—1960, zamieszczony w Sprawozdaniu Centralnego Ośrodka Informacyjnego przy Katedrze Architektury i Planowania Wsi Politechniki Warszawskiej z 1962 r., wymieniając wykonane przez Pracownię Badania Plastyki Ludowej Instytutu Sztuki PAN inwentaryzacje 87 obiektów w 49 miejscowościach województwa lubelskiego, podaje jedynie kilka procent zebranych pomiarów. I tylko te zostały uwzględnione w niniejszym katalogu inwentaryzacji.

Część materiałów zebranych przez Pracownię Badania Plastyki Ludowej IS PAN była podstawowym źródłem do kilku publikacji ogłoszonych drukiem⁴⁶, bądź opracowań pozostających dotąd w maszynopisach wykonanych na zlecenie odnośnych instytucji⁴⁷.

Zlikwidowanie Katedry w 1965 r. właściwie przesądziło o aktywności ośrodka lubelskiego, odtąd bowiem wspólnie z pracownią krakowską podjęto badania tylko dwa razy, nie ogłaszając zresztą ich wyników.

Trzeba tu podkreślić, że dopiero badania prowadzone pod kierunkiem prof. R. Reinfussa pozwoliły na dokonanie pełnej oceny istniejących na Lubelszczyźnie form i typów budownictwa ludowego, orientację w stanie ich zachowania oraz umożliwiły wybór obiektów do organizowanego w Lublinie muzeum w plenerze.

Muzeum Okręgowe w Lublinie prowadziło również samodzielne badania w terenie, wydało też trzy prace, w których są omawiane zagadnienia architektury drewnianej⁴⁸.

Zakład Architektury Polskiej Politechniki Warszawskiej, kierowany od 1945 r. przez prof. Jana Zachwatowicza, nie podjął tak pięknie prowadzonej w latach dwudziestych akcji inwentaryzacyjnej budownictwa drewnianego na Lubelszczyźnie, jednakże pracownicy naukowi Zakładu ogłosili szereg cennych publikacji, w których poruszają zagadnienia architektury drewnianej województwa lubelskiego, często kwalifikując poszczególne zabytki jako podręcznikowe przykłady rozwoju tej dziedziny sztuki. Publikacje te, zamieszczane w różnych wydawnictwach, są pisane przez najwybitniejszych znawców zagadnienia: Gerarda Ciołka, Wojciecha Kalinowskiego, Witolda Krassowskiego, Adama Miłobędzkiego, Franciszka Piaścika, Ignacego Tłoczka, Jana Zachwatowicza⁴⁹.

Pewnego rodzaju kontynuację dawnych badań prowadził prof. Ignacy Tłoczek w ramach działalności Katedry Architektury i Planowania Wsi Politechniki Warszawskiej ⁵⁰. W latach 1956—1960 Katedra ta wykonała inwentaryzacje wielu budynków wiejskich w 22 miejscowościach lubelskiego Podlasia.

Podobną akcję prowadziła też Katedra Architektury i Planowania Wsi

15