3592428399

2.1.5. Próba na obecność węgla i wodoru

Analiza jakościowa związków organicznych nic wymaga na ogół potwierdzenia obecności w badanych próbkach atomów węgla i wodoru. Jeżeli jednak zachodzi taka konieczność, obecność tych pierwiastków można stwierdzić na podstawie opisanych poniżej prób.

Orientacyjnie obecność węgla stwierdza się, spalając substancję w płomieniu palnika.

Wykonanie - reakcję należy wykonać pod digestorium

Na metalowej szpatclcc umieszcza się kilka kryształków (lub 2-3 krople) badanej substancji i wprowadza na brzeg nicświccąccgo płomienia palnika, po czym ogrzewa silnie i praży. Jeżeli badany związek zapala się lub przy prażeniu obserwuje się czarną, stopniowo zanikającą pozostałość, oznacza to, że substancja zawiera węgiel i jest związkiem organicznym.

Jeżeli po spaleniu pozostaje popiół, to zadaje się go kilkoma kroplami wody, bada odczyn roztworu, a następnie dodaje się kilka kropli rozcieńczonego HCl. Wydzielające się pęcherzyki gazu (CO2), świadczą o obecności węglanów w otrzymanym popiele. Popiół może również zawierać związki metali jeżeli badana próbka była związkiem metaloorganicznym. W celu stwierdzenia ich obecności bada się otrzymany poprzednio roztwór zgodnie z zasadami postępowania w nieorganicznej analizie jakościowej, w celu identyfikacji pierwiastków metalicznych.

Jednoznaczne oznaczenie obecności węgla i wodoru opiera się na badaniu produktów reakcji utleniania związków zawierających węgiel i wodór, którymi są dwutlenek węgla i para wodna.

C + Oi - CO2 211: + O: - 211:0