3592428464

optyczne oa każde; szczeliny dodają się, przez co zachowanie fali zależy tylko cd stałej siatki (odległości dzielącej najbliższe sobie rysy).

Zjawisko dyfrakcji zachodzi rówmoz, kody lalo przechodzą przoz wiolo blisko siobio położonych warstw. Jozoli odlogłość mpdzy warstwami jest stała, kolejno maksima fali można opisać zaioznośaą:

gdzie:

•    d-stała siatki,

•    fi- kąt od osi wiązki światła,

•    \ - długość fali.

•    n- przyjmuje wartości całkowite dodatnie od 1,2,3,...

Dla promieniowania rentgenowskiego zjawisko to pozwala na obserwacje kolejnych warstw kryształu. W świetle widzialnym dyfrakcję na warstwach można obserwować jako rożprosżenie światła białego na powierzchni płyty CD. Kolejne ścieżki tworzą następujące po sobie warstwy, na których tale o różnych kolorach, załamują się pod różnym kątom. W ofokoo światło biało rozdziela sę na poszczególno barwy.

Fala, która omija przeszkodę mniejszą niż długość fali, nie reaguje na tak mały obiekt. Fakt ten powoduje konieczność stosowan a krótszych tal do obserwacji mniejszych przedmiotów. Aby obserwować strukturę krystaliczną materii, konieczne jest użycie lal rentgenowskich. Zjawisko dyfrakcji pozwoliło na rozwój krystalografii rentgenowskiej, dzięki której badano strukturę kryształów, odkryto także strukturę spirali DNA.

Trudności techniczno [ ««t/f 14 I -<Vuj k<x! ]

W prooosie produkcji układów scalonych wykorzystujo się światło do rysowania kształtu obwedu elektrycznego na podłożu. Zjawisko dyfrakcji zmusza procucentów mikroprocesorów do zastosowania tal dwa razy krótszych niz konieczna szerokość śc czok struktury układu. Dla obwodów o dokładności 0,13 pm, oznacza to konieczność posłużenia s ę ultrafioletem. Jeżeli układy scalone mają się rozwijać zgodnie z prawem Moore’a, konieczne jest wdrożenie nowych technologii opierających s ę na falach coraz mniejsze; długości. Światło ulega największemu załamaniu w narożach i zakrętach ścieżek maski, więc konstruktorzy obecnie tak modyfikują maskę w narożach otworów i na zakrętach ścieżek, by zminimalizować, a wręcz wykorzystać efekty dyfrakcji. Długość światła dobiera się tak, by pierwsze prążki interferencyjne równoległych śceżak n e nakładały się w miejscach przerw między ścieżkami, poprawiono własności emulsji. Po dokonaniu tych zmian wyżej wymienione kryterium długości lali udało się złagodzić.