Rys.2.2. Główne sposoby obróbki skrawaniem Źródło: na podstawie: Kaczmarek. 1970; Okoniewski, 1976; Górski. 1991; Karpiński. 2007
Obróbka skrawaniem jest dziedziną, która dynamicznie się rozwija. Obok tradycyjnych obrabiarek i metod obróbki, w odpowiedzi na coraz wyższe wymagania stawiane przez klienta, związane między innymi z krótkim czasem i wysoką dokładnością obróbki, a także wymagania ekologiczne, pojawiają się nowe trendy w obróbce skrawaniem. Jednym z takich trendów jest konstruowanie obrabiarek wielozadaniowych (tzw. centrów obróbkowych) umożliwiających obróbkę przedmiotu w jednym zamocowaniu, realizowaną przez integrację kilku różnych sposobów wytwarzania w jednej maszynie. Dąży się do przeprowadzania całego procesu obróbki w jednym zamocowaniu, z ograniczoną obsługą lub w pełni bezobsługowo (Oczoś, 2006). Systemy sterowania, stosowane w obrabiarkach sterowanych numerycznie, są coraz sprawniejsze, a jednocześnie umożliwiają wprowadzenie dodatkowych układów nadzorowania i diagnozowania pracy obrabiarki (Oczoś, 2004b). Ponadto, do stosunkowo nowych i wciąż rozwijających się obszarów w obróbce skrawaniem zaliczyć można takie zagadnienia, jak; obróbka precyzyjna i mikroobróbka (kształtowanie materiałów w zakresie 1 pm i poniżej), obróbka na sucho i obróbka z minimalnym smarowaniem i chłodzeniem, obróbka na twardo, obróbka z dużymi prędkościami skrawania (ang. High Speed Cutting, HSC), obróbka wysokowydajna (ang. High Performance Cutting, HPC) (Oczoś, 2002, 2004a, 2004b, 2004c, 2005b; Byrne et a/., 2003). Trendy te, jak również obróbka wielu nowych materiałów, pociągają za sobą poszukiwania nowych rozwiązań, również w zakresie oprzyrządowania i narzędzi skrawających. Rozwój w obszarze narzędzi skrawających obejmuje między innymi zastosowanie nowych materiałów, modyfikacje geometrii, powierzchni, a także zastosowanie wewnętrznego smarowania i chłodzenia (Oczoś, 2004a).
Jako dziedzina rozwijająca się, w której wymagania dotyczące dokładności wciąż rosną, a warunki ulegają zmianom, obróbka skrawaniem potrzebuje metod pozwalających doskonalić jakość realizowanych procesów.
Do podstawowych celów obróbki dla dowolnego rodzaju procesu technologicznego w wytwarzaniu maszyn zaliczane są (Kolman et a!., 1969, s. 11):
■ Otrzymanie potrzebnego kształtu;
■ Uzyskanie odpowiedniej dokładności wymiarów;
■ Osiągnięcie właściwej jakości powierzchni.
Wielkości tych charakterystyk - tak jak wynik każdego procesu - podlegają zmienności, a ich utrzymanie w określonych granicach specyfikacji warunkuje jakość
18