5826504044

podany w sposób zwięzły, główkę, bok, rubryki z danymi oraz źródło, na podstawie którego ją opracowano [5,15].

Wykresy (ryciny) obok tabel są równorzędnym sposobem przedstawienia danych. Podają informacje w sposób bardziej syntetyczny i dają możliwość uwzględnienia tego, co jest najważniejsze w analizie danych. Składają się z tytułu, pola wykresu, skali, legendy i źródła. Tytuł wykresu powinien w sposób zwięzły i jednocześnie komunikatywny określać to, co zawiera zakresie rzeczowym, przestrzennymi i czasowym. Wykresy w pracach naukowych podpisywane są na dole. Pole wykresu przedstawia graficzny obraz prezentowanej cechy. Jest to najważniejsza jego część. Proporcjonalność wykresu gwarantuje skala. Najczęściej stosuje się wykresy liniowe i powierzchniowe (różne figury płaskie). Legendę wykresu czyli tekst objaśniający umieszcza się pod wykresem lub w polu wykresu. Do wykresów zalicza się także schematy klasyfikacyjne i organizacyjne.

Każdy wykres należy podobnie jak tabelę zaopatrzyć w kolejny numer. Numeracja jest ciągła i arabska (wykresy z kolejnego rozdziału nie mogą być numerowane od początku). Spis wykresów umieszcza się na końcu pracy z podaniem strony, na której się znajdują [5,9,21].

1.12. Aneks

Aneks jest wyodrębnioną częścią pracy. Załączniki tworzące aneks obejmują wykorzystane narzędzia badawcze. Załącznikami są np. kwestionariusze ankiety, schematy wywiadów, rysunki, wyliczenia, fotografie, regulaminy, zarządzenia itp. Każdy załącznik należy ponumerować oddzielnie (numerem arabskim), nadać mu tytuł i sporządzić ich spis [5,15,16],

19