3813099381

20 WŁODZIMIERZ WOJCIECHOWSKI

Ryc. 14. Jańska Góra. Południowy skłon garbu skalnego z widocznymi ubytkami poeksploatacyjnymi w obrębie szybu 2. Widok od

południa. Fot. R. Sierka

Southern słopc of the rock hummock with visibłc postexp!oitation traces within shaft no.2. Southern view

hałdy (ryc. 19). Najwyżej spoczywające odłamy zalegały zaledwie 0,14 m pod powierzchnią terenu otaczającego od północy lej 1. Rzecz istotna, iż niektóre z zalegających w tym usypisku regularne, prostokątne bloki odpowiadają rozmiarami i kształtem niemal idealnie negatywom ujawnionym na caliźnie skalnej w obrębie szybu 1 (por. ryc. 33).

Rozebranie usypiska bloków skalnych w północnej partii wykopu (mb. 3, 2, 1) i poprowadzenie eksploracji zalegających pod nim nawarstwień (ryc.23) doprowadziło do ujawnienia następującej sytuacji:

Najgłębsza, maksymalnie wyeksploatowana partia calizny skalnej, obejmująca mb. 4 i południową partię mb. 3, przechodzi w pasmo jednorodnej zielonej gliny zwietrzelinowej zawierającej drobne, najtwardsze, ,,ka-szowate” cząstki serpentynitu. W północnej partii mb. 3 strop tej formacji geologicznej stwierdzono na głębokości 1,79 m. Ten typ zwietrzeliny przechodzi w leżący w swoim pierwotnym geologicznym układzie bardzo drobny i ku północy „pogrubiający” się rumosz zwietrzc-linowy, w którego szczelinach występuje brunatna, o zie-lonawym odcieniu glina zwietrzelinowo-lessowa. Rumosz ten, a konkretnie jego strop, uchwycono na mb. 2 na głębokości 1,71 m, przy czym na mb. 1 przekształca się on w zwietrzelinę w postaci średniej wielkości bloczków leżących w swoim pierwotnym geologicznym ukł a dzie. Ten rodzaj zwietrzeliny uchwycono na mb. 1 na głębokości 1,63 m. Tak więc w północnej partii mb. 3 oraz na mb. 2 i 1 brak litego górotworu skalnego, który spękany w duże i regularne bloki byłby możliwy do efek-

w kierunku wschód-zachód, na której dnie brak zupełnie regularnych negatywów poeksploatacyjnych, występuje natomiast silnie, jak gdyby rąbaniem, skruszony strop calizny skalnej. Wypełnisko obiektu stanowi w tej partii próchnica sięgająca niemal dna wybierzyska i tylko przy samym dnie, ponad calizną skalną, wzbogacona gliną. Na powierzchni, ponad „studzienką” zalega północna część dna leja 1 i północna, najniższa partia jego skłonu. Dno leja zalegało w tym miejscu na głębokości 1,02 m od poziomu warstwicy „0”.

Ryc. 15. Jańska Góra. Strefa eksploatacyjna w obrębie szybu 2. Z prawej widoczne głębokie wyrębisko otoczone negatywami po wydobytych blokach, z lewej próg o naturalnym stropie oddzielającego szyb 2 od szybu I. Widok od zachodu. Fot. R. Sierka

Exp!oitation zonę within shaft no.2. On the right a deep extraction surrounded by negatives from extracted blocks, on the Icft a sili with a natura! surfacc separating shaft 2 from shaft 1. Western view

Poczynając od północnej partii mb. 3 i dalej na mb. 2 i 1, tj. aż do północnej krawędzi wykopu, stwierdzono zaleganie w próchniczno-gliniastym wypełnisku północnej części leja 1 zrazu nielicznych i głębiej zalegających, a w miarę postępu ku północy coraz liczniej i wyżej występujących luźnych odłamów skalnych zarówno zdecydowanie nieregularnych, jak i regularnych prostokątnych, które na mb. 1 spoczywając niemal pod obecną powierzchnią przyjmują postać bezładnego usypiska —