G. M. Fichtenholz, Rachunek różniczkowy i całkowy, tom 1 i 2, PWN 1994.
W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, tom 1 i 2, PWN 1958.
L. Siewierski, Kącki, Wybrane działy matematyki wyższej z ćwiczeniami. W. Rudin, Podstawy analizy matematycznej, PWN 1996.
W. Kołodziej, Analiza matematyczna, PWN 1978.
F. Leja, Funkcje zespolone, PWN 1973. (bardzo dobra książka)
J. Ombach, Wykłady z równań różniczkowych, Wyd. Uniw.
Jagiellońskiego 1999.
K. Maurin, Analiza.
11.1-2F-B8-MD Matematyka dyskretna
wykład 30 godz., konw. 30 godz.
Forma zaliczenia: zaliczenie ćwiczeń + egzamin pisemny
Cel kształcenia'. Poznanie pojęć i aparatu matematyki dyskretnej
stosowanych w informatyce.
Treści kształcenia: Elementy algebry i teorii liczb. Funkcje całkowitoliczbowe. Teoria liczb. Podzielność, arytmetyka modularna. Reprezentacje obiektów kombinatorycznych, liczby całkowite, ciągi, drzewa, zbiory i multizbiory. Równania rekurencyjne. Funkcje tworzące. Sploty, wykładnicze funkcje tworzące, funkcje Dirichleta. Klasy równoważności. Twierdzenie Polya, lemat Bumsida. Generowanie prostych obiektów kombinatorycznych, permutacje, kombinacje, kompozycje i rozkłady liczb całkowitych. Teoria grafów. Grafy skierowane i nieskierowane. Cykle i drogi Eulera. Drzewa, drzewa z wyróżnionym korzeniem. Cykle i drogi Hamiltona. Minimalne drzewa spinające, algorytm Kruskala, algorytm Prima. Ujścia i źródła grafu skierowanego. Grafy skierowane z wagami. Wagi maksymalne i minimalne, algorytm Dijkstry i algorytm Warshalla. Kolorowanie grafów.
Literatura:
A. Kenneth Ross, Ch. R.B. Wright,Matematyka dyskretna, PWN 1996. A. Szepietowski, Podstawy informatyki, Wyd. UG 2000.
A. Szepietowski, Matematyka dyskretna, maszynopis w sieci http://julia.univ.gda.pl/~matszp.