fazie ciekłej poprzez element rozprężny (przejście z części wysokociśnieniowej do części niskociśnieniowej, czemu towarzyszy przejście czynnika w stan pary mokrej) trafia do parownika, w którym czynnik odparowuje absorbując ciepło z otoczenia i doprowadza do ochładzania przestrzeni. Czynnik chłodniczy w postaci pary suchej o niskiej temperaturze i niskim ciśnieniu trafia z parownika do sprężarki, po czym rozpoczyna się kolejny cykl pracy urządzenia.
W instalacjach chłodniczych, w zależności od wielkości i przeznaczenia urządzenia chłodniczego oraz od rodzaju czynnika chłodniczego, stosuje się zasadniczo 3 typy sprężarek chłodniczych [3]: tłokowe, rotacyjne oraz przepływowe.
Ze względu na nieskomplikowane wykonanie, trwałość oraz łatwą konserwację najpopularniejszymi w chłodnictwie są sprężarki tłokowe.
Podstawową cechą tłokowych sprężarek chłodniczych jest zasysanie i sprężanie par czynnika chłodniczego za pomocą tłoka poruszającego się w cylindrze sprężarki ruchem postępowo-zwrotnym. Z uwagi na fakt, iż źródłem energii niezbędnej do wykonania pracy sprężania jest zazwyczaj silnik z wałem w ruchu obrotowym, sprężarka tłokowa musi posiadać mechanizm korbowy w celu zmiany rodzaju ruchu na postępowo-zwrotny.
Z uwagi na szerokie zastosowanie i największą ilość tłokowych sprężarek chłodniczych na globalnym rynku chłodniczym w dalszej części pracy ograniczono się do analizy tego typu konstrukcji.
1.1.1 Czynniki chłodnicze - wymagania ogólne
Czynnik chłodniczy w układach ze sprężarkami parowymi odbiera ciepło z komory ładunkowej w parowniku przechodząc ze stanu ciekłego w gazowy (ciepło parowania jest pobierane z komory chłodniczej, natomiast oddaje ciepło do otoczenia w skraplaczu (przechodząc ze stanu gazowego w ciekły).
Czynnik chłodniczym to związek chemiczny lub mieszanina, które krążąc w zamkniętej instalacji chłodniczej podlegają cyklowi przemian termodynamicznych, tworzących obieg. Ogólne wymagania stawiane czynnikom chłodniczym są następujące [4,5]:
- ujemna wartość temperatury wrzenia w warunkach otoczenia,
- całkowita stabilność chemiczna przy każdej temperaturze w obiegu,
- obojętność chemiczna w stosunku do wszystkich materiałów, z których wykonana jest instalacja w urządzeniu,
- niepalność,
- nietoksyczność,
9