Ćw. nr 3 ~ Usługi centrali abonenckiej DGT 2014-03-26
1. Cel i zakres ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z możliwościami usługowymi współczesnych central cyfrowych na przykładzie produktu firmy DGT oraz empiryczne badania i porównanie niektórych z nich.
2. Wprowadzenie
Pierwsza centrala telefoniczna została wdrożona do użytku zaledwie dwa lata po opatentowaniu w roku 1876 wynalazku telefonu przez A. G. Bella (1847 - 1922). Była to centrala ręczna, wybudowana w New Heaven (USA), obsługująca zaledwie 21 abonentów.
Wzrost popularności i rozpowszechnienie telefonii wymusiło budowanie central o większych pojemnościach i zatrudnianie coraz większej liczby osób do ich obsługi. Świadomość ogromnych możliwości płynących z rodzącej się telekomunikacji i zawodności czynnika ludzkiego doprowadziły do wynalezienia urządzenia umożliwiającego komutację połączeń telefonicznych bez udziału człowieka. Tak powstały pierwsze centrale automatyczne z wybierakami biegowymi opatentowanymi przez A. B. Strowgera (1839 - 1902). Pierwsze tego typu urządzenie telekomunikacyjne uruchomiono 10 marca 1891 roku w Kansas City (USA). Należy tu zwrócić uwagę na fakt, że w owym czasie nie wymyślono jeszcze tarczy numerowej (1915), a proces wybiórczy polegał na naciśnięciu kombinacji trzech guzików.
Wynalezienie central bezobsługowych zdecydowanie przyśpieszyło proces obsługi abonentów, jednakże na wiele lat, równocześnie, zatrzymany został rozwój tzw. usług dodatkowych. Były one wykonywane „przy okazji” przez personel obsługowy central, tj. telefonistki. Do najpopularniejszych usług dodatkowych należały: zamawianie rozmowy z zajętym abonentem, budzenie o wybranej godzinie, czy blokada połączeń przychodzących (usługa „nie przeszkadzać”). Ich realizacja wymagała pewnej wiedzy i inteligencji, której centrale elektromechaniczne nie posiadały.
Przez blisko sto lat pomimo rozwoju technologii komutacyjnych i sprzętowych usługi dodatkowe stanowiły niechlubny element każdej z sieci telekomunikacyjnych. Zmianę zapoczątkowała cyfryzacja central (IDN), wkroczenie nowych prywatnych operatorów telekomunikacyjnych (również GSM), poszukiwanie nowych sposobów wykorzystania zasobów sieciowych oraz nasycenie rynku telekomunikacyjnego.
Efektem tych działań stało się wykorzystanie techniki komputerowej w procesie komutacyjnym, opracowanie platform międzyoperatorskich, stworzenie nowych zasad komutacji w ramach sieci inteligentnych (IN), przeniesienie części ruchu z łączy telekomunikacyjnych na łącza cyfrowe sieci Internet. Jednym z efektów tego działania była
Laboratorium Systemów łączności w transporcie
Zakład Telekomunikacji w Transporcie Wydziału Transportu Politechniki Warszawskiej