4380217459

co sprawiło, że problematyka etyki życia gospodarczego stanowi znaczącą część zawartości pisma.

Oddawany dzisiaj do rąk Czytelników 152 numer „Prakseologii” w sposób szczególny jest świadectwem wielostronnego zainteresowania środowiska prakseologicznego problemami praktycznymi, ważnymi i aktualnymi dla naszego życia zbiorowego. W obszarze tego zainteresowania znaleźli się zarówno różni aktorzy występujący na scenie gospodarczej i społecznej, jak i różne instytucje, tak formalne jak i nieformalne.

Tom otwiera artykuł Filipa Chybalskiego, który przedstawia koncepcję prakseologicznego podejścia do oceny sprawności działania systemu emerytalnego, obejmującą również propozycję jej pomiaru. Zaproponowane podejście oparte jest na tezie, że separacja dwóch składowych sprawności działania systemu emerytalnego: skuteczności i efektywności, jest kluczowa dla oceny systemu emerytalnego. Prakseologiczne podejście reprezentowane jest także w artykule Marty Strumińskiej-Kutry, która poddaje ocenienie politykę ekologiczną. Autorka prowadzi swoje rozważania w oparciu o analizę kilkunastu sondaży opinii Polaków. Stawia tezę, że polityka dążąca do podnoszenia świadomości ekologicznej pozostaje nieskuteczna w upowszechnianiu działań proekologicznych tak długo jak w społeczeństwie daje się obserwować znaczące deficyty zaufania - zarówno do instytucji jak i do współobywateli. Działania proekologiczne niosą ze sobą dylematy społeczne charakterystyczne dla działań skierowanych na dobro wspólne, natomiast przezwyciężenie tych dylematów możliwe jest w warunkach dostępności kapitału społecznego, którego najistotniejszym składnikiem jest zaufanie.

Kolejne dwa artykuły są zorientowane na badanie instytucji. Przedmiotem zainteresowania Joanny Szalachy-Jarmużek jest mechanizm określany jako interlocking directorates, polegający na krzyżowaniu się zarządów spółek, które jest związane z sytuacją, gdy dana osoba w tym samym czasie zasiada w organach zarządczych co najmniej dwóch przedsiębiorstw. Autorka ukazuje ten mechanizm jako narzędzie potencjalnie zwiększające sprawność działania, poprawiające efektywność konkretnych procesów biznesowych i rozważa hipotezę, że stał się on nieformalną instytucją, która jest wykorzystywana przez określone środowiska społeczne w celu zwiększenia stopnia kontroli nad procesem akumulacji kapitału oraz nad efektywnością (sprawnością) realizacji interesów grupowych. Swoistym, zyskującym coraz większą popularność przejawem instytucjonalizacji etyki są