Analiza SWOT obejmuje przegląd Silnych (Strenghts) i Słabych (Weaknesses) stron firmy, branży', regionu czy kraju, oraz Szans (Opportunities) i Zagrożeń (Treats). Silne i Słabe strony to najczęściej czynniki wewnętrzne, stanowiące podstawę rozwoju lub regresji, natomiast Szanse i Zagrożenia to najczęściej czynniki zewnętrzne dające możliwość przyśpieszenia lub spowolnienia rozwoju/regresji. Analiza SWOT polega na zbadaniu wzajemnego wpływu tych czynników na siebie i określeniu najważniejszych. Procedura SWOT obejmuje zbieranie i przedstawianie informacji o aktualnie istniejących czynnikach, które mogą wpłynąć na przyszłe scenariusze rozwoju. Dane te ujmuje się następnie w macierzy i określa w jaki sposób dana silna strona wpłynie na wzmocnienie szansy, osłabienie zagrożenia i analogicznie w jaki sposób słaba strona wpłynie na zmniejszenie wykorzystania szansy i wzmocnienie zagrożenia. Metoda ta jest szczególnie dogodna w sytuacji, gdy poszukuje się konsensusu, wychodząc z bardzo rozbieżnych punktów widzenia. W projekcie w każdym z paneli tematycznych została dokonana odrębna analiza STEEP i SWOT. Wybór najważniejszych czynników rozwoju umożliwił następnie analizę ich wzajemnych oddziaływań, powiązań i wskazanie czynników kluczowych dla rozwoju branży.
Technologie kluczowe (krytyczne) są związane z samowystarczalnością państwa, mają charakter ogólny, przedkonkurencyjny oraz szeroki zakres zastosowań. Technologie te mogą zostać uznane za krytyczne (kluczowe), jeśli:
• możliwe jest ich preferencyjne wsparcie z funduszy publicznych,
• wiadomo, jakiego rodzaju przedsięwzięcia powinny być przedyskutowane na szczeblu strategicznym (politycznym), aby było możliwe skuteczne wdrażanie rezultatów badań nad tą technologią,
• znane są zarówno potencjalne słabości danej technologii, jak i sposoby ich wyeliminowania.
Istotą procedury wyboru technologii kluczowych jest wykorzystanie zestawów kryteriów, według których jest testowana krytyczność oraz ważność analizowany ch technologii. Metoda ta wymaga zwykle konsultacji z ekspertami przemysłowymi z zakresu danej technologii. Powinna być ona wsparta szczegółowym zbadaniem sta-te-of-art danej technologii. Procedura ta (zwana benchmarkingiem) pozwala zarówno na rozpoznanie luk w rozwoju technologiczny m, jak i silny ch stron zasługujących na działania konsolidacyjne. W każdym wypadku chodzi o to, by sformułowanie eksperckich propozycji było poprzedzone dogłębnym rozeznaniem aktualnego stanu technologii i przewidywanych tendencji. Metoda technologii kluczowej (krytycznej) może być stosowana zarówno w odniesieniu do technologii, jak i na przykład do określania kluczowych obszarów badań w różnych dziedzinach, nie tylko związanych z rozwojem technologicznym. Niezależnie od tego, czy przedmiotem analizy' są technologie czy obszary badań, zawsze obejmuje ona trzy etapy:
• dobór ekspertów,
• stworzenie wstępnej listy technologii i/lub obszarów badań,
• sformułowanie ostatecznej listy w drodze priorytetyzacji.
Zarówno stworzenie wstępnej listy, jak ostateczne jej sformułowanie, jest dokonywane zawsze na podstawie uzgodnień między ekspertami.
12