4806165441

14 Kamil Minkner

społecznego, jak i w maskowaniu realnych sprzeczności, które ów porządek podkopują²⁶. Wreszcie autor niniejszego opracowania wykazał walor poznawczy różnych filozoficznych ujęć polityczności i odniósł je do takich niepolitycznych fenomenów, jak film²⁷.

Podobnie, jak teoretycy polityki, również filozofowie dostrzegają płynność granic między naukami politycznymi a filozofią polityki w zakresie rozważań nad politycznością. Andrzej Szahaj i Marek N. Jakubowski podkreślają, że współczesna filozofia polityki już dawno przestała być wyłącznie normatywna i jest raczej mieszaniną „analizy pojęciowej, językowej i normatywnej”²⁸. Zdaniem autorów, teksty współczesnych anglosaskich teoretyków polityki to w zasadzie teksty filozoficzne. W praktyce, dążąc do zbudowania zadowalającej metateorii polityczności należy w większym stopniu podkreślać wspólnotę obu omawianych dyscyplin, w różnicach dostrzegając wyłącznie pewien rodzaj nachylenia, zakres rozważań czy podkreślanie pewnych akcentów.

W związku z powyższymi założeniami należy podkreślić, że zarówno teoretycy, jak i filozofowie polityki stawiają problem polityczności, jako odrębne zagadnienie naukowe. Oznacza to, że poszczególni badacze, bez względu na to, jakie konkretne ujęcie polityczności reprezentują, nie traktują tego pojęcia jako zwykłej pochodnej definiowania polityki. Zbigniew Blok słusznie zauważa, że w języku polskim ciężko jest odrębnie definiować polityczność skoro w rozumieniu potocznym jest to rzeczownik odprzymiotnikowy, a więc niesamodzielny. W rezultacie, badacze intuicyjnie wychodzą od definiowania polityki. Dodajmy, że podobne problemy stwarza również język angielski, gdzie termin „polityczność” funkcjonuje najczęściej jako odprzymiotnikowy rzeczownik the political. Z kolei, Christian Meier zwraca uwagę na jeszcze jedno językowe rozróżnienie, mianowicie rzeczownika „polityczność” i przymiotnika „polityczny”. Jego zdaniem, jeszcze Grecy stosowali rzeczowniki odprzymiotnikowe, żeby wyrażać ogólne pojęcia w stosunku do cech wyrażanych przez przymiotniki. Jednakże, w przypadku przymiotnika „polityczny” nie da się zbudować takiej analogii ponieważ na różnych poziomach odnosi się on do różnych cech. Z tego powodu polityczność nie może stanowić pojęcia dla przymiotnika „polityczny” i należy ją ujmować w kategoriach odrębnego pola stosunków społecznych²⁹.

²⁶    J. Golinowski, Pomiędzy politycznością..., op.cit., s. 24-25.

²⁷    K. Minkner, O filmach politycznych. Między politykę, politycznością i ideologią, Warszawa 2012, s. 199-235.

²⁸    A. Szahaj, M.N. Jakubowski, Filozofia polityki, Warszawa 2005, s. 8-9.

²⁹    Ch. Meier, Powstanie polityczności u Greków, Warszawa 2012, s. 44-46.