490574428

stosunkowo wysokiego odszkodowania, równego niekiedy kwocie opłat za pozostały okres najmu. Ponadto leasingobiorca, a nie jego leasingodawca, ponosi koszty użytkowania obiektu. Opłaty należne właścicielowi są tak skalkulowane, że pokrywają pełne koszty nabycia przez niego przedmiotu leasingu oraz zysk.

Bardzo często umowie leasingu finansowego towarzyszy tzw. opcja zakupu, polegająca na umożliwieniu korzystającemu zakupu rzeczy (przeniesienie własności) po zakończeniu umowy.

Kodeks cywilny reguluje również prawa i obowiązki stron umowy. Finansujący ponosi odpowiedzialność za przekazanie przedmiotu leasingu korzystającemu w dobrym stanie. Ponadto zobowiązany jest do przekazania korzystającemu razem z przedmiotem leasingu odpisu umowy jego kupna lub innych posiadanych dokumentów dotyczących tej umowy, a w szczególności odpisu dokumentu gwarancyjnego co do jakości rzeczy. Kodeks cywilny uwzględnia ryzyko finansowe jakie ponoszą leasingodawcy i zabezpiecza również ich interesy. W wypadku wygaśnięcia umowy leasingu z przyczyn utraty przedmiotu, za który nie odpowiada finansujący, wówczas może on żądać od korzystającego natychmiastowej zapłaty wszystkich przewidzianych w umowie rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i wskutek wygaśnięcia umowy leasingu oraz z tytułu ubezpieczenia rzeczy, a także naprawienia szkody. W przypadku, gdy korzystający zalega z terminową płatnością jednej z rat leasingowych, wówczas finansujący wyznacza dodatkowy termin płatności, a w razie jego niedotrzymania przez korzystającego, finansujący może jednostronnie wypowiedzieć umowę leasingu ze skutkiem natychmiastowym.

Leasing traktowany jest przez przedsiębiorstwa jako alternatywna forma w stosunku do typowych kredytów długoterminowych. Ta forma finansowania obcego ma miejsce wówczas, gdy przedsiębiorstwo nie ma dostatecznej ilości środków własnych na sfinansowanie inwestycji rzeczowych. Zaletą leasingu jest również to, że opłaty z tytułu leasingu ujmowane są jako koszty działalności przedsiębiorstwa. Należy zatem stwierdzić, że majątek nie jest mierzony prawem własności, lecz możliwością korzystania z niego.

Factoring jest to rodzaj bardzo szerokiego pośrednictwa handlowego. Nazwa factoring pochodzi od angielskiego terminu faktor, który oznacza pośrednika, agenta. Wprawdzie podstawą factoringu jest cesja wierzytelności, jednak łączy się on z wieloma dodatkowymi czynnościami świadczonymi przez faktora na rzecz faktoranta.

Uczestnikami faktoringu są:

•    faktorant, czyli przedsiębiorstwo uprawnione do otrzymania środków pieniężnych od odbiorcy z tytułu świadczonych dostaw produktów, towarów i usług,

•    dłużnik, którym jest odbiorca towarów, produktów lub usług mający zobowiązanie pieniężne wobec ich dostawcy (faktoranta),

•    faktor, czyli wyspecjalizowana instytucja finansowa np. bank przejmująca wierzytelności przysługujące faktorantowi i świadcząca na jego rzecz dodatkowe usługi związane z obsługą wierzytelności.

Schemat transakcji handlowej z wykorzystaniem factoringu przedstawia rysunek.