Obecnie produkowane silniki posiadają po kilka biegunów, lecz zawsze zawierają tylko dwa uzwojenia podzielone na sekcje. Wytworzenie wirującego pola magnetycznego będącego podstawą działania silników, w ogólności można zrealizować dwoma sposobami; zmianą kierunku przepływu prądu w uzwojeniach, bądź też wykorzystując odczep umożliwiający przepływ prądu tylko w jednym kierunku. Opisane tutaj dwie odmienne formy sterowania, wprowadziły podział na silniki bipolarne i unipolarne.
Silnik bipolarny posiada zawsze 4 przewody wyjściowe. Sterowanie realizowane jest najczęściej z wykorzystaniem dwóch mostków tranzystorowych. Tego typu układ pozwala w pełni wykorzystać silnik, jednak realizacja sterownika nie jest łatwa - konieczne jest wysterowanie każdego z ośmiu tranzystorów osobno. Uproszczony schemat sterowania mostkami H przedstawiono na rysunku 4.
Rys. 4 Przykładowa realizacja sterowania silnikiem bipolarnym [4]
Silnik unipolarny rozpoznajemy po tym, iż posiada 6 przewodów wyjściowych. Zdarza sie że silnik posiada 5 wyprowadzeń, co jest spowodowane połączeniem przewodów zasilających. Sterowanie silnikiem unipolarnym jest prostsze niż bipolarnym, ale w zamian otrzymujemy mniejszy moment obrotowy. Przykładowy układ sterowania silnikiem unipolarnym przedstawiono na rysunku nr 5.
Rys. 5 Przykładowa realizacja sterowania silnikiem unipolarnym [4]