Sterowanie silników bipolarnych, jak i unipolarnych możemy realizować w różnorodny sposób. Każdy z algorytmów sterujących wykorzystywany jest w praktyce, w zależności od celów, jakości oraz od stopnia skomplikowania układu docelowego. Ogólny podział wyróżnia następujące metody:
- sterowanie falowe (wave drive)
- sterowanie pełnokrokowe (fuli step)
- sterowanie półkrokowe (half step).
Sterowanie falowe jest najprostszym oraz najmniej wydajnym algorytmem. W przypadku bipolarnym wykorzystujemy w trakcie każdego cyklu pojedyncze uzwojenie, zaś w przypadku unipolarnym tylko i wyłącznie % wszystkich uzwojeń. Graficzny opis tej metody przedstawiono na rysunku nr 6.
Rys. 6 Schemat sterowania falowego w silniku unipolarnym [4]
Algorytm pełnokrokowy jest prostą oraz dającą dobry moment obrotowy metodą sterującą. W każdej fazie cyklu zasilane są oba uzwojenia niezależnie od typu silnika, co znacznie poprawia m.in. jego moc. Sekwencja sterująca w tym algorytmach powtarza się co cztery impulsy generatora taktującego. Przedstawia to rysunek nr 7.
Rys. 7 Schemat sterowania pelnokrokowego w silniku bipolarnym [4]
Sterowanie półkrokowe jest najczęściej wykorzystywanym sposobem sterowania, łączącym w sobie dwa powyżej omówione algorytmy. W tym przypadku zasilane się na przemian jedno lub dwa uzwojenia silnika. Realizacja tego typu niesie za sobą zmniejszone osiągi układu, jednak znacząco poprawia precyzje (zmniejsza o połowę skok elementarny) oraz tłumi skłonność układu do rezonansów mechanicznych. Sekwencja sterująca w tej procedurze powtarza się co osiem impulsów generatora taktującego. Ogólny schemat zasilania uzwojeń przedstawiono na rysunek nr 8.