§ 22. 1. Organ inspekcyjny dokonujący inspekcji specjalnej współdziała z organami inspekcyjnymi innych państw przyjmujących, dokonujących inspekcji na tym samym statku. O nieprawidłowościach ujawnionych w wyniku tej inspekcji organy inspekcyjne informują właściwe organy administracji państw przyjmujących.
2. Organ inspekcyjny może przeprowadzić inspekcję specjalną na wniosek właściwego organu administracji innego państwa przyjmującego.
3. Na wniosek armatora organ inspekcyjny zaprasza przedstawicieli właściwego organu administracji państwa bandery promu pasażerskiego typu ro-ro lub szybkiego statku pasażerskiego, które nie jest państwem przyjmującym, do uczestniczenia w inspekcji specjalnej.
4. Planując przeprowadzenie inspekcji specjalnej, bierze się pod uwagę harmonogram eksploatacyjny i remontowy statku.
§ 23. Raport z przeprowadzonej inspekcji, o którym mowa w art. 42 ustawy, zawiera co najmniej informacje określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
§ 24. 1. Dokonując oceny czy statek ma zostać zatrzymany, inspektor uwzględnia:
1) brak ważnych certyfikatów i dokumentów zgodnie z wymaganiami konwencji lub utratę ich ważności;
2) brak możliwości zapewnienia odpowiedniej załogi wymaganej przez certyfikat bezpiecznej obsługi;
3) brak możliwości zapewnienia podczas najbliższego rejsu:
a) bezpiecznego prowadzenia nawigacji,
b) bezpiecznej obsługi, przewozu i monitorowania stanu ładunku,
c) bezpiecznej obsługi siłowni,
d) utrzymania właściwego stanu napędu i prawidłowej sterowności statku,
e) skutecznego zwalczania pożaru w każdej części statku,
f) skutecznego przeprowadzenia akcji ratunkowej oraz bezpiecznego opuszczenia statku,
g) nie dopuszczenia do zanieczyszczenia środowiska,
h) zachowania właściwej stateczności statku,
i) zachowania odpowiedniej wodoszczelności statku,
j) nawiązania łączności w sytuacjach niebezpieczeństwa,
k) właściwych warunków sanitarnych i bezpieczeństwa pracy marynarzy,
l) przekazywania niezbędnych informacji w czasie wypadku i zagrożenia.