Intensywne przemiany zachodzące w ostatnich latach XX wieku w Polsce objęły wszystkie sfery życia społecznego, w tym edukację dorosłych. Jest ona nie tylko przedmiotem przeobrażeń społecznych, ale ma ambicje i szanse bycia ich aktywnym współtwórcą. Rodziły się pytania, jak znaleźć się w nowej rzeczywistości, gdy skończył się monopol państwa, a hasła humanizacji, demokratyzacji, europeizacji, upodmiotowienia, profesjonalizacji i kreatywności wyznaczały nowe kierunki przemian. Z drugiej strony, jak te ogólne hasła wypełnić treścią, jaką przyjąć organizację, formy i metody działalności, tak aby zaspokajały one osobiste aspiracje człowieka dorosłego i jednocześnie odpowiadały potrzebom ogólnospołecznym i wymogom gospodarki rynkowej.
Rozpoczynając studia tak stacjonarne jak i niestacjonarne słuchacz staje przed ważnym problemem dostosowania swojego własnego stylu pracy umysłowej do wymogów i potrzeb wyższej uczelni. Nowe, trudniejsze metody i formy nauczania, zwiększone obciążenie, szczególnie ze względu na różnorodność i zakres źródeł informacji, styl pracy nauczycieli akademickich i ich stosunek do studenta, bardziej ścisły i logiczny język przekazu wiadomości może napotykane trudności zwielokrotnić. By ich uniknąć, celowym jest właściwe zrozumienie wskazówek organizacyjno-metodycznych stawianych każdemu przedmiotowi oraz merytorycznych rozwiązań w zakresie celów i treści kształcenia sugerowanych przez nauczyciela.
Środowiskiem studenckim pod kątem dydaktycznym zajmowało się i zajmuje wielu uczonych, L. Leja, J. Skrzypczak, W. Strykowski, W. Skrzydlewski, Fr. Januszkiewicz, W. Okoń, J. Półturzycki, F. Urbańczyk, S. Kaczor, Wł. Okoński, Z. Pietrasiński i inni, analizując przez lata technologie kształcenia, wypracowali wiele interesujących wniosków związanych m. in. z: całościową teorią uczenia się za pośrednictwem mediów w aspekcie komunikowania interaktywnego, projektowaniem optymalnych systemów edukacyjnych oraz metodologią technologii kształcenia jako nauki interdyscyplinarnej. Warto w tym miejscu przypomnieć, że wprowadzając technologię kształcenia do teorii i praktyki pedagogicznej, wiązano z nią ogromne nadzieje na polepszenie poziomu edukacji.
Na całość prezentowanej pracy składają się trzy rozdziały. Pierwsze dwa mają charakter teoretyczny, trzeci zaś praktyczny.
W rozdziale pierwszym dokonano analizy makrostrukturalnych uwarunkowań zmienności systemu edukacji dorosłych. Ukazano w nim wpływ zmian cywilizacyjnych
5