5323883546

polimeru i wykreowanie nowego materiału użytkowego. Jako dodatki polimerowe stosuje się:

Jako dodatki polimerowe stosuje się:

- Napełniacze - polepszają własności mechaniczne, sztywność, odporność cieplną, właściwości elektroizolacyjne lub prądoprzewodzące; obniżają cenę gotowego wyrobu

-    Stabilizatory - poprawiają stabilność termiczną, przeciwdziałają rozpadowi polimeru pod wpływem tlenu i promieniowania ultrafioletowego,

-    Zmiękczacze (plastyfikatory) - ułatwiają przetwórstwo oraz modyfikują mechaniczne i cieplne własności tworzyw,

-    Barwniki, pigmenty - nadają wyrobowi barwę

- Antystatyki - eliminują elektryzowanie się tworzywa przez modyfikację jego właściwości powierzchniowych,

-    Antypireny - opóźniacze palenia, wywołują efekt samogaśnięcia tworzywa

Tworzywa sztuczne klasyfikuje się na wiele sposobów, w zależności od przyjętego kryterium podziału. Jednym ze stosowanych systemów podziału tworzyw sztucznych jest klasyfikacja w zależności od pochodzenia bazowego polimeru. Według tego kryterium, tworzywa dzielimy na

-    naturalne modyfikowane np. pochodne celulozy - celuloid, wiskoza pochodne kazeiny - galalit (sztuczny róg)

-    syntetyczne, czyli otrzymywane na drodze polireakcji np. polietylen (PE),

polistyren (PS), żywice epoksydowe (EP), poliamidy (PA).

Klasyfikacja materiałów polimerowych

Często stosowaną klasyfikacją tworzyw sztucznych jest podział technologiczny, ze względu na własności reologiczne, które wiążą się z własnościami użytkowymi (Rys. 4.). Głównym kryterium podziału w tej klasyfikacji jest zachowanie się polimeru w temperaturze pokojowej określone na podstawie zależności naprężenie-odkształcenie.

Rys. 4. Technologiczna klasyfikacja polimerów

Zgodnie z powyższym podziałem polimery dzieli się na dwie podstawowe grupy: elastomery i plastomery.

Elastomery - są to związki wielkocząsteczkowe, które w temperaturze pokojowej przy małych naprężeniach wykazują duże odkształcenia elastyczne, odwracalne. Odwracalność odkształceń jest związana z budową elastomerów, ich długie łańcuchy są usieciowane i tworzą nieregularną strukturę. O własnościach sprężystych elastomerów decyduje długość łańcuchów, stopień ich zwinięcia oraz ilość wiązań poprzecznych między łańcuchami polimerowymi, przy czym zwiększenie ilości mostków, czyli wiązań poprzecznych zwiększa twardość oraz wytrzymałość natomiast zmniejsza elastyczność elastomeru.