Korzystamy z faktu, że funkcja wykładnicza e jest funkcją holomorficzną oraz z własności działań na tych funkcjach. Stąd można wyprowadzić wzory na pochodną:
(cosz)' = i(ie12 — ie 12) = ^(e12 — e 12) = —^(e12 — e 12) = —sinz.
1 j i .
(sinz)' = —(iełZ + ie-12) = —(e12 + e-12) = -(e*2 + e-12) = cosz.
(tgz)' = -K- (ctgz)' = -r4--cosiz sin* z
b) cos2z + sin2 z = 1.
cos2 z + sin2 z =
=j (e2iz + 2ei2e“‘z + e"2'2) - \ (e2i2 - 2ei2e”“ + e"2i2)
4 v
Ąeize-2iz
4
c) Części rzeczywiste i urojone funkcji trygonometrycznych wynoszą odpowiednio:
sinz = sinxchy + icosxshy cosz = cosxchy — isinxshy
sin2x sh2y
tgz z
cos2x + ch2y cos2x + ch2y
Dowód podamy dla funkcji sinz elz — e~lz
pi(x+iy) _ p-i(x+iy) p-y+ix _ py-ix
2 i 2 i 2 i
e~v(cosx + isinx) — ey(cosx — isinx)
2 i
= sinxchy + icosxshy.
d) Funkcje trygonometryczne sinz, cosz, tgz są rozszerzeniem do dziedziny zespolonej funkcji sinx, cosx, tgx.