Zasada przezorności wyrażona jest w art. 191 ust. 2 TfUE (dawny art. 174 ust. 2 TWE), który stanowi, że: Polityka Unii w dziedzinie środowiska (...) opiera się na zasadzie ostrożności... (on the precautionary principle).
Wytyczne dotyczące sposobu stosowania zasady przezorności przygotowane zostały przez Komisję Europejską i opublikowane w formie komunikatu z dnia 2 lutego 2000 roku10. Przedstawiają one sposób, w jaki zasada ta jest rozumiana i stosowana przez Komisję oraz wskazują - w niewiążącej formie - w jaki sposób zasada ta powinna być interpretowana przez inne podmioty. Komunikat podkreśla, że zasada przezorności powinna być zawsze uwzględniana przy dokonywaniu oceny ryzyka oraz przy zarządzaniu ryzykiem.
Na poziomie wspólnotowym zasadę przezorności realizują m.in. przepisy dotyczące GMO (organizmy genetycznie zmodyfikowane) czy niektóre przepisy dotyczące chemikaliów.
Zasada „zanieczyszczający płaci” (polluterpays principle)
Zasada „zanieczyszczający płaci”, podobnie jak poprzednio omówione zasady, wyrażona jest w art. 191 ust. 2 TfUE (dawny art.174 ust. 2 TWE), który stanowi: Polityka Wspólnoty w dziedzinie środowiska naturalnego (...) opiera się (...) na zasadzie „zanieczyszczający płaci”.
Oznacza to, że sprawca powinien ponieść koszty usunięcia skutków spowodowanego przez siebie zanieczyszczenia, a w przypadku spowodowania zagrożenia zanieczyszczania -koszty zapobieżenia jego wystąpieniu.
Aktem prawnym w całości poświęconym realizacji tej zasady na poziomie wspólnotowym jest dyrektywa o odpowiedzialności za szkody w środowisku.
Zasada wysokiego poziomu ochrony 10 Komunikat Komisji w sprawie zasady przezorności (Communicalion from the Commission on the precautionary principle, COM (2000)1), dostępny na stronie:
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=COM:2000:0001:FIN:EN:PDF patrz także stanowisko Parlamenty Europejskiego z dnia 14 grudnia 2000 r. w tej sprawie: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2001:232:0345:0350:EN:PDF
Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 2010
8