5826504350

Zasoby kadrowe Katedry Chemii Ogólnej nie wystarczały na zapewnienie tworzącemu się Wydziałowi wysokokwalifikowanej obsady w zakresie technologii chemicznej oraz inżynierii chemicznej. Również nie mieliśmy w swoim gronie chemika-organika odpowiedniej klasy. Wsparcie kadrowe Wydział uzyskał z Politechniki Śląskiej w osobach docentów: Stefana Goszczyńskiego, Kazimierza Ko-zioła oraz Józefa Szafnickigo. Docent Goszczyński (od roku 1973 profesor) zorganizował dydaktykę i badania w zakresie chemii organicznej. Piastował też funkcję dziekana Wydziału w latach 1977-1981. Docent Kozioł (od roku 1983 profesor) zorganizował dydaktykę i badania w zakresie inżynierii chemicznej, materiało-i maszynoznawstwa chemicznego, aparatury przemysłu chemicznego oraz rysunku technicznego. Docent Szafnicki zorganizował dydaktykę i badania w zakresie technologii chemicznej nieorganicznej.

Utworzony Wydział nie uniknął trudności rozwojowych. Do najważniejszych można zaliczyć administracyjne ograniczenia naboru studentów w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku oraz pożar, który w tamtych czasach strawił znaczącą część pomieszczeń Wydziału. Jednak kadra Wydziału zawsze była odporna na wszelkie utrudnienia i rozwijała się systematycznie, coraz bardziej intensywnie. Z czasem doktorzy bronili habilitacje, a następnie uzyskiwali tytuły profesorskie. Wypromowani przez nich doktorzy stopniowo przystępowali do habilitacji itd. W nurt rozwoju Wydziału włączali się nauczyciele akademiccy przechodzący z innych Wydziałów Politechniki Poznańskiej lub Uczelni. Proces ten ilustruje zamieszczone niżej „drzewo genealogiczne” Wydziału. W moim przekonaniu „drzewo” to cechuje niezły potencjał wzrostowy. Profesorowie i doktorzy habilitowani tworzący Radę Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej swoją aktywnością naukową z pewnością lepiej mogą zademonstrować potencjał naukowy Wydziału i swoje obszary naukowe, niż jestem w stanie opisać w tym krótkim artykule.

Chciałbym jednak poświecić parę zdań Osobie, której aktywność nieoczekiwanie dla nas wygasła, a który przyczynił się do obecnej pozycji Wydziału w większym stopniu niż ktokolwiek inny. Profesor Jan Szymanowski był pierwszym doktorem (1970) utworzonego Wydziału (w tym miejscu należy nadmienić, że Wydział uzyskał prawa doktoryzowania już w 1969 roku, drugim roku swojej działalności). Pracę doktorską Jan Szymanowski wykonał pod promotorstwem profesora Jarogniewa Broniarza. Wybitnie utalentowany i szaleńczo pracowity, szybko pokonywał kolejne etapy kariery akademickiej (habilitacja - 1974, tytuł profesorski -1986), stając się w naturalny sposób liderem naukowym. W latach 1981-1987 piastował funkcję Dziekana Wydziału. Jego aktywność spowodowała znaczne przyspieszenie rozwoju naukowego pracowników Wydziału oraz ukierunkowanie badań na zagadnienia technologiczne. Pomimo przedwczesnej śmierci, wypromował 45 doktorów, opublikował około 300 publikacji w czasopismach z listy filadelfijskiej, nawiązał wiele nici współpracy międzynarodowej oraz z innymi Uczelniami w kraju. Dwóch z Jego wychowanków uzyskało tytuły naukowe: Adam Yoelkel

- 12-