3784498438

•    słowa kluczowe powinny być ogólne, nie stosujemy słów kluczowych odnoszących się tylko do jednego dokumentu,

•    nie używamy zbitek słownych, np. pałac Starzeńskich i Szembeków, na takie informacje jest miejsce w polu opisu dokumentu,

•    ofiarodawca czy autor zdjęcia nie powinien znaleźć się w słowach kluczowych.

•    słowa kluczowe opieramy na schemacie Dublin Core

Metadane i Dublin Core

Metadane często nazywane są "danymi o danych" lub "informacją o informacji" zawierają informacje

0    formie i treści dokumentów elektronicznych. Jedna z definicji mówi, że metadane to zwięzły

1    systematyczny zestaw informacji odsyłającej, który może być użyty do efektywnego i trafnego wyszukiwania większych zestawów informacji (czyli samych dokumentów elektronicznych). Metadane obejmują indeksowanie i katalogowanie wszelkich zasobów informacji w formie elektronicznej: stosowane są np. do opisu danych tekstowych, informacji o przestrzeni geograficznej, obrazów (dokumentów graficznych), muzyki (dokumentów dźwiękowych) i dzieł multimedialnych. Jednym z najczęściej stosowanych formatów metadanych, którego inicjatorem w dużej mierze byli bibliotekarze, jest Dublin Core.

Nahotko M., Metadane, EBIB 6/2000 (14)

Dublin Core - standard opisu metadanych. Format uwzględnia zbiór 15 elementów:

1.    Tytuł (nazwa zasobu nadana przez jego twórcę lub autora)

2.    Twórca (osoby fizyczne i ciała korporatywne odpowiedzialne za treść zasobu)

3.    Opis rzeczowy (temat, treść zasobu, słowa kluczowe lub symbol klasyfikacji opisującej treść zasobu)

4.    Opis (wyliczenie zawartości zasobu w postaci streszczenia, spisu treści, opisu treści)

5.    Wydawca (osoby fizyczne, instytucje, organizacje odpowiedzialne za udostępnianie zasobu)

6.    Współtwórca (osoby fizyczne i instytucje odpowiedzialne za współudział w tworzeniu treści zasobu)

7.    Data (data powstania lub udostępniania zasobu, zdefiniowana formatem RRRR-MM-DD)

8.    Typ zasobu (ogólna kategoria do jakiej należy, funkcje zasobu)

9.    Format (fizyczna lub cyfrowa postać zasobu, typ mediów, rozmiary, specyfikacja oprogramowania i sprzętu niezbędnego do odtworzenia treści zasobu)

10.    Identyfikator zasobu (odnośnik do zasobu w postaci łańcucha znaków, np. ISBN, URL)

11.    Źródło (odesłanie do źródła pierwotnego, jeśli zasób z niego pochodzi lub jest jego fragmentem)

12.    Język (język zasobu w postaci dwuliterowego kodu języka, ewent. kodu kraju (np. „pi" - dla języka polskiego

13.    Relacja (odesłanie do innych zasobów)

14.    Miejsce i czas (geograficzny i chronologiczny zasięg treści zasobu)

15.    Własność (określenie praw własności do źródła lub odesłanie do serwisu dostarczającego takie informacje) Kowalska M., Dygitalizacja zbiorów bibliotek polskich, Warszawa 2007

W bibliotekach cyfrowych często spotyka się dokumenty w formacie DjVu. Miejska Biblioteka Publiczna udostępnia m. In. prasę lokalną w tym formacie w Małopolskiej Bibliotece Cyfrowej (MBC): http://mbc.malopolska.pl/dlibra

Zamierzeniem twórców formatu DjVu było umożliwienie tworzenia cyfrowych bibliotek, w których książki byłyby przechowywane na nośnikach elektronicznych. Cel taki łączył się z koniecznością stworzenia formatu

program

rozwoju

bibliotek

»

Polsko Amerykańska Fundacja Wolności jest partnerem Fundacji Billa I Melindy Gates w przedsięwzięciu, które ma ułatwić polskim bibliotekom publicznym dostęp do komputerów, Internetu i szkoleń. Program Rozwoju Bibliotek w Polsce jest realizowany przez Fundację Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego.