kwoty pieniężnej z majątku dłużnika do majątku dłużnika następuje w miejsce innego świadczenia, np. zapłata odszkodowania w pieniądzu gdy naprawienie szkody przez przywrócenie stanu poprzedniego nie jest możliwe;
jeżeli przedmiotem zobowiązania od chwili jego powstania jest suma pieniężna (tzn. gdy chodzi o zobowiązanie pieniężne), spełnienie świadczenia następuje przez zapłatę sumy nominalnej, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej (tzw. zasada nominalizmu - art. 3581 § 1 k.c.); oznacza to, że co do zasady, wykonanie zobowiązania pieniężnego następuje przez zapłatę tej samej nominalnie kwoty na jaką opiewał dług w chwili powstania zobowiązania; tytułem wyjątku od zasady nominalizmu, wychodząc naprzeciw potrzebom obrotu wynikającym ze zmiany wartości pieniądza w czasie, k.c. dopuszcza waloryzację świadczenia pieniężnego; wyróżnia się waloryzację umowną i waloryzację sądową; pierwsza polega na tym, że same strony w łączącej je umowie, licząc się z możliwością zmiany wartości pieniądza, określają wartość świadczenia pieniężnego według innego niż pieniądz miernika wartości, np. wartość udzielonej pożyczki określona zostaje jako równowartość w złotych 100 kwintali pszenicy; waloryzacja sądowa, zgodnie z art. 3581 § 3 k.c., wymaga interwencji w łączący strony stosunek prawny podmiotu trzeciego, tj. sądu; w razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, sąd może, po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego.
Uwaga: należy zapoznać się z przepisami kodeksu cywilnego art. 353 - 383
Źródłami zobowiązań są zdarzenia prawne, których zaistnienie pociąga za sobą skutek w postaci powstania stosunku zobowiązaniowego między określonymi podmiotami. Tradycyjnie wśród źródeł zobowiązań wymienia się: czynności prawne, bezpodstawne wzbogacenie oraz czyny niedozwolone.
Pośród czynności prawnych najważniejszym źródłem zobowiązań są umowy. Zasadą prawa cywilnego rządzącą zobowiązaniami umownymi jest zasada swobody umów, która oznacza, że strony mogą dowolnie ukształtować treść łączącego je stosunku prawnego, o ile tylko nie narusza to bezwzględnie obowiązujących przepisów.
Tryby zawarcia umowy uregulowane zostały w księdze I kodeksu cywilnego i były przedmiotem wykładu z części ogólnej. Dla przypomnienia są to: tryb ofertowy, aukcja, przetarg i negocjacje W każdym przypadku zawarcie umowy wymaga konsensusu obu stron.