zyski Ponadto subiektywna ocena prawdopodobieństwa jest często deformowana w ten sposób, że średnie i wysokie wagi są niedoszacowane, a małe są przeceniane, choć wydarzenia znajdujące się na brzegu rozkładu tzn. pewne (p=l) i niemożliwe (p=0) są oceniane zgodnie z rzeczywistością. Ponadto indywidualna ocena sytuacji jest deformowana przez niepełną informację i presję czasu. Ludzie pod wpływem stresu podejmując decyzję biorą pod uwagę mniej informacji i bardziej koncentrując się na możliwych negatywnych konsekwencjach. Ponadto eksperci w danej dziedzinie np. kradzieży samochodów są w stanie podjąć decyzję szybciej i biorą pod uwagę bardziej istotne czynniki niż osoby robiące to po raz pierwszy.
Bazując na przedstawionych powyżej najważniejszych modelach, opisujących zachowanie osób łamiących prawo można wyciągnąć następujące wnioski dla problemu walki ze ściąganiem:
• występuje wymiana między prawdopodobieństwem bycia złapanym a wysokością kary. Jednak tylko w przypadku poruszania się w pewnych rejonach prawdopodobieństwa. W obecnej sytuacji poziomu ściągania w SGH problemem jest brak jakichkolwiek faktycznych sankcji za ściąganie, czyli nawet wykrycie nie powoduje żadnych konsekwencji
• bardziej od faktycznego prawdopodobieństwa złapania liczą się kary subiektywnie postrzegane przez studentów. Należałoby więc po pierwsze dążyć do przekonania studentów, że każde wykryte ściąganie będzie ukarane. Kolejnym etapem byłby wzrost wykrywalności. Kara powinna być dotkliwa..
• w czasie zaliczeń i egzaminów studenci działają pod presją wyników i czasu, zachowują się więc z ograniczoną racjonalnością i przypisują większą wagę informacjom, które są chronologicznie bliskie. Dlatego bardzo ważne jest, żeby przed każdym egzaminem przypominać o walce ze ściąganiem. Wydaje się też zasadne przypominanie przed egzaminem, że kara za ściąganie jest duża - np. wyrzucenie z uczelni.
• zbyt duża presja na wyniki powoduje, iż ludzie boją się gorszych ocen i są w stanie sięgać po niedozwolone środki - w tym przypadku ściąganie.
11