Ściąganie ma swoje wady i zalety zarówno dla pracowników dydaktycznych uczelni, czy szerzej nauczycieli jak i uczniów. Wprawdzie wypacza rezultaty wszystkich egzaminów i uniemożliwia zarówno samoocenę, jak i porównania między studentami, a po przez opisane przez Akerlofa (1970) zjawisko negatywnej selekcji niepowstrzymywane może doprowadzić do całkowitego zaniku cnót akademickich, jednakże zjawisko ściągania w krótkiej perspektywie może przynosić korzyści obu stronom zaangażowanym w egzaminy. W niniejszym rozdziale przedstawimy percepcję ściągania u wykładowców i studentów, wraz z analizą korzyści i kosztów wynikających z tego zagadnienia. Ponadto zaprezentowane zostaną stosowane techniki ściągania oraz sposoby zapobiegania im. Szczegółowa analiza motywacji uczniów oraz nauczycieli umożliwi przedstawienie praktycznych rozwiązań problemu ściągania w Szkole Głównej Handlowej a także we wszystkich innych placówkach oświatowych i akademickich w Polsce.
Jak to zaznaczono na wstępie w niniejszym opracowaniu pod pojęciem ściągania rozumiemy łamanie przez studenta zasad obowiązujących na egzaminie poprzez korzystanie z innych niż dozwolone zasobów wiedzy. Jej rozwinięciem są zidentyfikowane przez nas i zaprezentowane poniżej najważniejsze sposoby ściągania.
Komunikacja z koleżankami i kolegami
Najpowszechniejszą techniką ściągania jest komunikacja z koleżankami i kolegami w celu wymiany informacji. Wymiana może następować jednostronnie bądź przyjmować formę konsultacji w celu uzgodnienia wspólnego stanowiska. Formą egzaminu najbardziej sprzyjającą temu sposobowi ściągania jest test. Zwłaszcza, że w tym przypadku komunikacja nie musi być werbalna. W celu przekazania informacji na temat prawidłowej odpowiedzi na określone pytania wykorzystywane mogą być także komunikaty niewerbalne, zwłaszcza w postaci gestów, co dodatkowo zwiększa zasięg rozprzestrzeniania się komunikatów. W przypadku innych form egzaminu komunikacja ograniczona jest do wykorzystania głosu.
12