Maciej Szmit
dojdzie do jej wykorzystania w postępowaniu sądowym, nazywa się czasem potocznie „opinią pozasądową" (lub „opinią prywatną"), zaś sam ekspert - „biegłym prywatnym"60, przy czym powstałe w sen sposób opinie prywatne z prawnego punktu widzenia mają stosunkowo małe znaczenie: jeśli dojdzie do postępowania sądowego, nie są traktowane jako dowody, ale jedynie jako dokumenty prywatne61 (wypowiedzi strony w sprawie)62; niemniej nie można ich pominąć63;
S po wtóre, ekspert może pełnić funkcję doradcy rekomendującego klientowi wybór strategii i taktyki działania, a nawet sugerującego, jaki powinien być pożądany stan docelowy. Z oczywistych względów (zazwyczaj pomoc doradcy potrzebna jest tam, gdzie istnieją rozbieżności odnośnie do planowanych celów czy sposobów ich osiągnięcia), doradca może, a nawet powinien, pozwolić sobie na znacznie dalej idący subiektywizm wypowiedzi niż rzeczoznawca
60 Dla odróżnienia od biegłego sądowego, którego to określenia wolno używać tylko po powołaniu przez sąd bądź organ prowadzący postępowanie przygotowawcze w sprawie karnej.
61 Por. wyrok Sądu Najwyższego z 8 czerwca 2001 r. (1 PKN 468/00): „Jeżeli (...) strona składa pozasądową ekspertyzę z wyraźną intencją potraktowania jej jako dowodu w sprawie, wówczas istnieją podstawy do przypisania jej rangi dowodu z dokumentu prywatnego (art. 245 KPC).(...) Pozasądowa opinia rzeczoznawcy traktowana jako dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która ten dokument podpisała, prezentuje pogląd przedstawiony w dokumencie. Nie ma istotnych argumentów przemawiających za pominięciem takiego dowodu przez sąd przy ocenie materiału zebranego w sprawie".
62 Por. wyrok Sądu Najwyższego z 10 grudnia 1998 r. (1 CKN 922/97): „Podkreślić trzeba, że pisemna opinia złożona do akt innej sprawy nie ma charakteru dowodu z opinii biegłego, gdyż sąd nie wydał postanowienia w przedmiocie dopuszczenia tego dowodu, nie wyznaczył biegłego i nie zakreślił mu przedmiotu i granic, w jakich ma się on wypowiedzieć". Sytuacja taka jest m.in. uzasadniona tym, że ekspert, przygotowujący tego rodzaju opinię, może nie dysponować całością materiału badawczego. Zdarzają się sytuacje, w której dwie opinie prywatne przygotowane przez wysokiej klasy ekspertów na zlecenie dwóch stron pozostających w sporze zawierają przeciwne wnioski, jako że opracowane były na podstawie różnych materiałów (dostarczonych przez strony). Praktyka stosowania opinii prywatnych jest w Polsce stosunkowo rozpowszechniona w przypadku sporów dotyczących praw zamówień publicznych toczących się przed Krajową Izbą Odwoławczą.
63 Por. wyrok Sądu Najwyższego z 29 października 1990 r. (V KO 8/90): „nie można takiego dokumentu pominąć (...), gdvż zawiera on informacje o dowodzie, który nie jest pozbawiony znaczenia dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy".
30