Jedną z najbardziej fundamentalnych składowych formalnego opisu rzeczywistości poznawalnej, motywowanego potrzebą komunikacji wyników jej obserwacji dla zobiektywizowania wyciąganych na ich podstawie wniosków poznawczych, jest pojęcie zbioru, określanego choćby poprzez wskazanie cechy uwspólnianej przez wszystkie jego elementy. Kategoryfikacja bytów i zjawisk fizykalnych prowadzi dalej do określenia klas obiektów fizykalnych ze strukturą i wskazania relacji pomiędzy nimi zachowujących ową strukturę (np. klasy obserwatorów inercjalnych i transformacji Lorentza jako relacji pomiędzy nimi). Ta prosta konstatacja stanowi elementarne uzasadnienie konieczności wnikliwej i abstrakcyjnej dyskusji zbiorów ze strukturą. Część tej dyskusji ma charakter analityczny i jest przedmiotem wykładu z analizy matematycznej, część zaś, o charakterze algebraicznym i geometrycznym, stanowi treść niniejszego wykładu z algebry. Naturalnie istnieje silne sprzężenie strukturalne obu kursów.