6878601674

Rozwój kadrowy w wyższych szkołach pedagogicznych, wyrażajqcy się zdobywaniem stopni i tytułów naukowych, zwiqzany z powstawaniem zespołów badawczych oraz z rozwojem badań naukowych zaczqł się dopiero w 1954 roku, tj. z otrzymaniem pierwszych tytułów naukowych przez stałych, etatowych pracowników WSP.

Rok 1954 przyniósł zmiany w czasie trwania studiów w wyższych szkołach pedagogicznych oraz zmiany organizacyjne połqczone z nowymi zc-daniami dydaktycznymi. Wywołało to w konsekwencji gorqce dyskusje na temat obciqżeń obowiqzkowymi zajęciami samodzielnych i pomocniczych pracowników nauki, co doprowadziło do wydania odpowiednich aktów prawnych ustalajqcych wymiary zajęć obowiązkowych.

Zarządzeniem Ministra z dnia 15 lutego 1955 ustalono wymiar zajęć obowiqzkowych dla samodzielnych pracowników zatrudnionych w WSP, określajqc jednocześnie ich zakres ^l45. Samodzielny pracownik nauki WSP zobowiqzany był do prowadzenia prac:    1) dydaktyczno-wychowawczych,

2) naukowo-badawczych, 3) organizacyjnych.

Do zajęć dydaktyczno-wychowawczych samodzielnego pracownika nauki zaliczano w szczególności: przygotowanie i prowadzenie wykładów, seminariów i proseminariów, ćwiczeń, konsultacji, kontrolę praktyk w terenie, nadzór nad prowadzeniem prac kontrolnych i dyplomowych, egzaminy przejściowe, egzaminy dyplomowe, pełnienie obowiqzków opiekuna roku, kierunku studiów, studenckiego koła naukowego, prowadzenie pracy wychowawczej w domu studenckim, udział w zebraniach katedry w sprawach dydaktycznych, kierowanie pracq i rozwojem naukowym pomocniczych pracowników nauki. Przeznaczono na to 620 godz. w wymiarze rocznym z pełnego wymiaru 1 440 godzin czynności obowiqzkowych. Pozostałe godziny przeznaczono na zajęcia organizacyjne w katedrze i na udział w pracach kolegialnych organów szkoły, na prace organizacyjne (200 godzin) i badawcze (620 godzin). Normy zajęć dydaktycznych określono na: 180 godzin d'o profesora zwyczajnego, 200 godzin — dla profesora nadzwyczajnego, 220 godzin — dla docenta. Samodzielny pracownik naukowy mógł uzupełniać zajęcia dydaktyczne na studiach zaocznych (stosowano wtedy przelicznik: 1 godz. = 2 godz.).

Równocześnie innym aktem prawnym ustalono wymiar zajęć obowiqzko-wych w wysokości 1 600 godzin rocznie dla pomocniczych pracowników naukowych. Określono im podobnie — jak w przypadku samodzielnych pracowników nauki — trzy zakresy obowiqzków ^ue. Do zajęć dydaktyczno-wychowawczych pomocniczego pracownika nauki należały w szczególności: prowadzenie ćwiczeń (proseminariów), udzielanie konsultacji, przygotowy-

¹⁴³ Dz. Urz. Min. Ośw., 1955, nr 3, poz. 6.

^14,; Zarządzenie Ministra Oświaty z 15 lutego 1955 r. (Nr KD 3-7259/55) w sprawie ustalenia wymiaru zajęć obowiązkowych dla pomocniczych pracowników zatrudnionych w WSP (Dz. Urz. Min. Ośw., 1955, nr 3, poz. 17).

243