720154771

14

OBRÓBKA MASZYNOWA

skrawania i rozgrzewanie się ostrza, co sprzyja przywieraniu warstewek materiału do krawędzi skrawającej. Narost jest zjawiskiem niekorzystnym, gdyż powoduje zmianę geometrii ostrza skrawającego i sprzyja powstawaniu nierówności na obrabianej powierzchni.

Ostrze skrawające    Narost

Rys. 1.3. Widok narostu na ostrzu narzędzia skrawającego

Wióry

Wiór jest produktem odpadowym i w procesie skrawaniem może:

•    stwarzać zagrożenie zdrowia operatora lub osób postronnych;

•    dekoncentrować operatora i odwracać jego uwagę od nadzorowania przebiegu skrawania;

•    niszczyć obrabiarki (szczególnie jej przewody, prowadnice, powłoki lakiernicze itp.);

•    niszczyć powierzchnię obrabianego elementu przez powodowanie zarysowań. Stosujemy różne klasyfikacje postaci wiórów (tab. 1.1). W praktyce warsztatowej najczęściej wyróżniamy wióry (rys. 1.4):

•    odpryskowe (odrywane) - w formie oddzielnych cząstek materiału oderwanych od obrabianego przedmiotu, pryskających i tworzących się podczas skrawania materiałów kruchych, np. żeliwa i stopów miedzi z cynkiem;

•    elementowe - powstałe w wyniku pękania słabo połączonych elementów wióra, które okresowo dominuje nad plastycznym płynięciem materiału;

•    schodkowe — którego elementy są oddzielone widocznymi płaszczyznami (forma przejściowa między wiórem ciągłym - wstęgowym - a odpryskowym); taki wiór powstaje w procesie toczenia materiałów twardych o średniej wytrzymałości, przy niewielkiej prędkości skrawania i dużych głębokościach skrawania;

•    ciągłe (wstęgowe) - o jednorodnej, plastycznie odkształconej strukturze płytkowej powstałej podczas skrawania materiałów plastycznych (stali) i przy dużych prędkościach skrawania oraz niewielkich przekrojach warstwy skrawanej (tzn. małym posuwie i małej głębokości skrawania).

Wiór odrywany    Wiór elementowy Wiór schodkowy    Wiór ciągły

A A A A

Rys. 1.4. Rodzaje wiórów