kanału. Wyładowanie przy ostrzu dodatnim rozwija się w sposób ciągły (duży zakres występowania niesłyszalnych wyładowań ciągłych - rys. 2.4) i wymaga mniejszych natężeń pola.
Inną przyczyną wpływu biegunowości może być ładunek przestrzenny. Elektrony szybciej opuszczają miejsce jonizacji a pozostający ładunek o przewadze jonów dodatnich zniekształca pierwotne pole elektryczne - rys. 2.5. W pobliżu ujemnego ostrza następuje wzmocnienia pola, a osłabienie w dalszej odległości. W ten sposób zostaje ułatwiony ulot z ostrza, a zahamowany rozwój wyładowania zupełnego. Osłabienie pola w pobliżu ostrza dodatniego utrudnia zapoczątkowanie wyładowań niezupełnych, ale gdy już pojawią się, są podtrzymywane i rozwijane wzdłuż całej drogi międzyelektrodowej.
Rys. 2.5. Rozkład pola elektrycznego w układzie ostrze - płyta dla dodatniego ostrza - a oraz dla ujemnego - b; 1 - bez wpływu ładunku przestrzennego, 2 - przy obecności ładunku przestrzennego wytwarzanego przez ulot z ostrza
2.1.4. Charakterystyki napięciowe typowych iskierników
Przykładami iskierników o polu zbliżonym do jednostajnego są układ elektrod płaskich o krawędziach ukształtowanych wg profilu Rogowskiego oraz iskiemik kulowy. Warunkiem jednostajności pola w iskierniku kulowym jest niewielki (nie większy niż 1-^2) stosunek odległości do promienia kul a/r. Rys. 2.6 przedstawia wytrzymałość powietrza w układzie jednostajnym (iskiemik płytowy) w funkcji odległości między elektrodami. Na uwagę zasługują wartości ok. 30 kVm/crn przy odstępach rzędu 1-H0 cm. Przy mniejszych wartościach a naprężenia przeskoku są znacznie wyższe.
Rys. 2.6. Naprężenie przeskoku dla powietrza w układzie płytowym przy różnych odstępach elektrod
Przykładem iskiernika o niejednostajnym rozkładzie pola jest iskiemik ostrzowy. Rys. 2.7 przedstawia charakterystyki napięcia ulotu UQ i przeskoku Up w funkcji odległości między
5