Ostatni rozdział traktuje o biografiach opisujących życie i twórczość pisarza oraz
0 wybranych wypowiedziach krytyczno - literackich na łamach popularnych gazet
1 czasopism polskich. Biografie zostały dokładnie przeanalizowane pod kątem formy edytorskiej, gdzie przede wszystkim poszukiwano nawiązań do śmierci reportera. W omawianych artykułach zwrócono szczególną uwagę na to, gdzie się ukazywały, jakie miały tytuły, kto jest ich autorem i jakie relacje łączyły twórców wypowiedzi prasowych z Kapuścińskim. Zarówno liczba biografii, jak i artykułów skrzętnie została podliczona i opatrzona odpowiednimi wnioskami, m. in. tezą, że niewiele pozycji nawiązywało do śmierci. Rozdział trzeci zawiera także podsumowanie całości pracy odnoszące się do wszystkich pytań postawionych w poszczególnych częściach rozprawy.
W Bibliografii Ryszarda Kapuścińskiego za lata 2007-2009 udało się poprzez szczegółową analizę każdej pozycji stwierdzić, że wszystkie omówione w pracy książki zostały wydane z okazji śmierci pisarza. Nie wszystkie jednak publikacje informację o odejściu literata umieszczały w widocznych, marketingowo ważnych miejscach. Jeżeli tak się stało, wydawcy i edytorzy zadbali o subtelny ton wydania, bez ostentacyjnych i nietaktownych wzmianek o śmierci, która miałaby szokować, co prowadzi do kolejnego wniosku, iż wydawcy obfitością wydań chcieli złożyć hołd wielkiemu polskiemu reporterowi, a nie jedynie zarobić. Imponująca liczba wznowień, biografii, artykułów na rynku wydawniczym i prasowym oraz nieprzerwana obecność na listach najlepiej sprzedających się książek w Polsce daje także świadectwo zapisywania nowych kart pośmiertnego życiorysu oraz dowód, że genialny dorobek twórczy zawsze się obroni. Owe stwierdzenia stanowią główne tezy, które zostały przedstawione w podsumowaniu, stanowią owoce całości analizy. Niniejsza praca niewątpliwie jest próbą stworzenia jak najpełniejszej pośmiertnej bibliografii Ryszarda Kapuścińskiego, zdaję sobie jednak sprawę, ze względu na wyselekcjonowaną grupę wypowiedzi prasowych nie do końca taką się staje. Mimo to oddaje reprezentatywny obraz wpływu śmierci pisarza na jego poczytność, popularność i ponadczasowość.