Nie mniej ważnym elementem organizacji tych tras powinien być projekt ochrony konserwatorskiej, który zwracałby uwagę na piękno i wartość kulturową tego dziedzictwa narodowej tradycji górniczej jaką są szeroko rozumiane podziemne trasy turystyczne.
Stosowanie wiedzy, metod i sposobów ratowania ww. obiektów na bazie doświadczeń teoretyczno-praktycznych wytycza kierunki dalszego uczestnictwa w pracach tego typu przy adaptacji podziemnych tras turystycznych w perspektywie nadchodzących lat. Każdy obiekt bowiem mimo pozornych podobieństw posiada różnorodny charakter, pochodzenie, zlokalizowany jest w różnych skałach o odmiennych parametrach geotechnicznych. Każda trasa turystyczna posiada zatem charakter unikalny i niepowtarzalny; niezbędne są więc kompleksowe badania naukowe i odmienne potraktowanie specyfiki każdej z tych tras.
Współczesny stosunek do zabytkowego obiektu podziemnego to przede wszystkim jego ochrona. Praktyka konserwatorska w elementach architektonicznych podziemi powinna indywidualnie rozpatrywać każdą trasę turystyczną i każdy zabytek podziemny pod względem jego przeszłości, jak też aktualnej sytuacji i przeznaczenia. W podziemiach zabytkowych w porozumieniu z Konserwatorem Zabytków i ewentualnie z architektem wnętrz podejmuje się decyzje odnośnie likwidacji, zamknięcia lub utrzymania wyrobisk, a następnie wykonuje się górnicze prace zabezpieczająco-rekonstrukcyjne. W miarę możliwości finansowych ciekawsze komory, korytarze, przejścia i inne obiekty o uznanej wartości historycznej lub architektonicznej (będące niejednokrotnie pomnikami przyrody nieożywionej) po odrestaurowaniu łączy się w ciąg podziemnej trasy turystycznej. Zagospodarowane i zabezpieczone mogą być udostępniane do celów turystyki podziemnej. Trasy takie wyposażone w stosowne oświetlenie, wystrój, sprawny system wentylacji naturalnej oraz zaplecze techniczne spełniają również dużą rolę dydaktyczno-wychowawczą. Są bowiem materialnym świadectwem dawnej działalności naszych przodków oraz ich kunsztu w zakresie budownictwa podziemnego i równocześnie stanowią atrakcję miejscowości chętnie odwiedzaną przez turystów.
Często zagospodarowanie geoturystyczne obiektów naziemnych i podziemnych nieistniejących już zabytkowych kopalń, podziemnych składów i innych obiektów stwarza niepowtarzalną szansę na uratowanie tych historycznych i unikatowych wyrobisk, jak też i zabytkowych obiektów architektury przemysłowej.
Z kolei powstanie podziemnych (lub podziemno-naziemnych) tras turystycznych wpływa znacząco na aktywizację ruchu turystycznego w rejonie, a więc spowodować może wymierne korzyści gospodarcze tych miejscowości - właścicieli tras.
Najważniejszym zadaniem dla istniejących i adaptowanych w przyszłości podziemnych tras turystycznych będzie dokładne ich przygotowania od strony gómiczo-budowlanej. Prace te muszą zagwarantować całkowite bezpieczeństwo przebywających w podziemiach zwiedzających. Niestety, nie wszystkie obiekty spełniają te wymagania. Szczególnie bogaty zakres górniczych robót zabezpieczających wykonany był przy udziale pracowników Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii AGH