8431931419

Poziom trzeci - procedury dość inwazyjne, po które sięga się wtedy, kiedy zachowanie jest bardzo trudne, zagrażające dziecku lub otoczeniu, a poprzednie oddziaływania nie przyniosły oczekiwanych rezultatów.

Time-out z wykluczeniem - zabranie niewłaściwie zachowującego się ucznia ze wzmacniającego środowiska na określony czas, do wcześniej określonego, nie wzmacniejącego miejsca

Hiperkorekcja - od ucznia wymaga się naprawienia z nawiązką szkód wyrządzonych nieprawidłowym zachowaniem i przez to wielokrotnego ćwiczenia zachowania pozytywnego.

Pora na przejście do trzeciego celu terapii behawioralnej - GENARALIZACJI EFEKTÓW TERAPII.

Zmiana zachowania ma cechę generalizacji, jeśli jest trwała, występuje w środowiskach innych niż te, w których były zastosowane techniki behawioralne albo rozciąga się na inne zachowania, nie poddawane bezpośrednio takim technikom. Podczas terapii musimy dbać o to, by przenosiła się ona w różne miejsca, nie odbywała się wyłącznie przy stoliku oraz z jednym terapeutą. Warunki, w jakich przebiega nauka powinny być jak najmniej oderwane od normalnego, codziennego życia. Jeżeli uda nam się spełnić te wymogi, mamy dużą szansę na to, by zachowania uczone przez nas były stosowane przez dziecko, na co dzień ,bez większego wysiłku z jego strony.

Terapia behawioralna stwarza naprawdę duże możliwości w pracy z dziećmi, szczególnie ze spektrum autyzmu, które zazwyczaj do nauki i rozwoju potrzebują zaistnienia innych warunków niż pozostałe dzieci. Jest to dla nich szansa na to, by nauczyły się jak czerpać wiedzę ze środowiska naturalnego i oddziaływać na otoczenie w sposób akceptowalny społecznie.

Zawsze należy pamiętać o dwóch prawidłowościach w przebiegu terapii:

• Jeżeli chcemy, żeby zachowania występowały częściej, powinniśmy je systematycznie wzmacniać.

Zachowania podlegające redukcji nie powinny być wzmacniane.