8955898889

32

3.1.1. Struktura systemowa

Struktura systemowa rodziny konstrukcji SS. jest sumą struktur systemowych rozwiązań konstrukcyjnych ss*, wchodzących w skład rodziny konstrukcji. Na jej podstawie można wyróżnić strukturą hierarchiczną postaci konstrukcyjnych: zespołów, podzespołów, elementów oraz części. stosownie do określonego układu relacji sprzężeń i przekształceń (rys 3.6 - 3.9). Podstawą tworzenia struktury systemowej rodziny konstrukcji jest tworzenie układów relacji sprzężeń i przekształceń (rys. 3.6) dla każdego rozwiązania konstrukcyjnego środka technicznego (rys. 3.5) należącego do rodziny konstrukcji RK*. W rodzinie konstrukcji można wyróżnić struktury systemowe główne oraz specjalne, rys. 5.2.1. Przedmiotem rozważań w procesie tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji są struktury systemowe główne, na podstawie których wyznacza się reprezentatywną strukturą systemową rodziny konstrukcji, rozdz. 5.2.1.

Przykład układu relacji sprzężeń i przekształceń sprzęgieł przeciążeniowych przedstawia

rys. 3.6. Relacja ogólna sprzęgła przeciążeniowego Rc° to relacja przekształcenia momentu obrotowego wejściowego na wyjściowy.

Fig. 3.6. System of relations of the overioad coupling

Relacja ogólna może być podzielona na relacje stopnia niższego, takie jak:

•    Re^u' - połączenie układu wejściowego z połówką czynną sprzęgła,

•    Re⁰’’ - połączenie połówki czynnej z połówką bierną sprzęgła,

•    Re⁰⁵ - zabezpieczenie,

•    Rc^w - połączenie połówki biernej sprzęgła z układem wyjściowym.

Każdą z wymienionych relacji można podzielić na kolejne relacje składowe. Przykładowo relację sprzężenia Re⁰¹ można podzielić na relację:

•    Rc° ¹ - połączenia elementu układu wejściowego z piastą połówki czynnej sprzęgła,

•    Rc^0l} - transformacji momentu obrotowego ze średnicy wejściowej na średnicę

współdziałania połówki czynnej z połówką bierną sprzęgła.

• Re⁰¹³ • przenoszenia obciążeń i realizację ntchu względnego między połówką czynną a bierną sprzęgła, gdy Mo^Mr

Relacje mogą być w dalszym stopniu uszczcgóławianc, ale należy, przy wyróżnianiu kolejnych składników relacji, oddzielnie rozpatrywać poszczególne rozwiązania •ikOMftwfccyjnc Konieczność indywidualnej analizy systemowej rozwiązania konstrukcyjnego Świadczy o przerwanym izomorfizmie systemowym między cząstkowymi rozwiązaniami 'kutii—nihil jjnj im w rodzime konstrukcji. Relacje o najniższym poziomie struktury hierarchicznej, które spełniają warunek izomorfizmu systemowego, czyli porównywalności rozwiązań konstrukcyjnych, dla całego spektrum rozwiązań konstrukcyjnych rodziny

ll—tillii ji nazwano - relacjami izomorficznymi Re**. W rozpatrywanym przykładzie • jdacjom izomorficznym odpowiadają zespoły i podzespoły oznaczone na rys 3.7.

R«*

3.7.    Fragment struktury systemowej rodziny konstrukcji - sprzęgieł przeciążeniowych (oznaczenia elementów podano na rys. 3.5c)

3.7.    Part of the system structure of the family of overload couplmgs (element* symbol*

are describcd on the Fig. 3.3c)

Łącząc limą izomorficzne relacje, wyznacza się izomorficzną linię struktury rodziny tfco—tnfccji u* która przecina w poprzek całą strukturę systemową rodziny konstrukcji. ''Wynikiem hierarchicznego podziału relacji z relacji ogólnej na relację najniższego rzędu jest podział hierarchiczny rodziny konstrukcji sprzęgła przeciążeniowego oraz wyróżnienie .rozwiązań konstrukcyjnych rksf;(r-l.rz), w których zachowany został izomorfizm Atfitmaory. Poszczególnym składnikom rozwiązań konstrukcyjnych, ze względu na