8955898956

74

W*HC wyboru rodziny konstrukcji, określa się zbiór konsmfeift

RK. " {ks,,(i»,

przedmiotem przekształceń pod względem cech fi. towanych rodzin konstrukcji.

różnorodności cech w obrębie

Analiza różnorodności cech związana jest z

rodziny konstrukcji. W ogólnym przebiefl naitępującc zabiegi:

1)    analiza struktur systemowych,

2)    analiza i zapis struktur wariantowych.

2) wybór i zapis wartości cech charakterystycznych.

4)    zapis zależności między cechami: charakterystycznymi ii

5)    ocena rozwiązań konstrukcyjnych.

1. ANAUW STRUKTUR SYSTEMOWYCH

. Ti—i    _tllu KONSTRUKCJE

" fT* o rrrmrr rrłt nrtrmtn i n fksj^ł    rlcs**/krfł

Jl KMmntamnia

fTlfTH fillfTl

- KONSTRUKCJE SPECJALNE

2. ANALIZA l ZAPIS STRUKTUR WARIANTOWYCH

Rat"    Re"    Re"

, r

a

S. WYBÓR I ZAPIS WARTOŚCI CECH CHARAKTERYSTYCZNYCH

taeV Sr I    ^    <’*» m hu MMm IhaipaU.

4. ZAPIS ZALEŻNOŚCI IMEOZY CECHAMI

CHARAKTERYSTYCZNYMI A KONSTRUKCYJNYMI

H

•    i- . ■ l

3. OCIHA ROZWUtfAN KONSTRUKCYJNYCH Konstruktorzy

«*•' EKS..' “TkIT

EKS.2 "U

Analiza istniejącej różnorodności cech charakterystyko^i)MM^ Analysis of existing variety of charactenstic and contfNŃfQ||ll

5.2.1.    Analiza struktur systemowych

Na podstawie analizy struktur systemowych wyróżnia się struktury systemowe główne (odpowiadające konstrukcjom reprezentatywnym) oraz struktury specjalne (odpowiadające konstrukcjom opracowanym na specjalne zamówienie odbiegające od standardu) [55, 116}. Konstrukcje specjalne w pierwszej fazie tworzenia uporządkowanej rodziny konstrukcji są uwzględniane w ograniczonym zakresie. Suma struktur systemowych głównych wyznacza strukturę reprezentatywną, na podstawie której (rozdz. 3.ł) wyróżnia się podstawowe składniki konstrukcji: zespoły, podzespoły, elementy i części oraz izomorficzne składniki struktury systemowej rodziny konstrukcji. Przykład realizacji tego zabiegu przedstawiono w pracach [55, 59). Dla rodziny konstrukcji siłowników hydraulicznych wyróżniono, na podstawie izomorficznych relacji, następujące rozwiązania konstrukcyjne, rys. 5.2.1: rks'*-rura wraz z zamocowaniem, rks,'- tloczysko wraz z uchem, rks,’- układ zasilania, rks"-dławmca, rks” • tłok.

5.2.2.    Analiza i zapis struktur wariantowych

W zabiegu drugim (rys. 5.2.1) odtwarza się strukturę wariantową rodziny konstrukcji zapisaną w istniejących konstrukcjach. Na podstawie izomorficznych składników struktury systemowej określa się grupy wariantów rozwiązań konstrukcyjnych wks£(w«l,wz). Przykładowe    wananty    rozwiązań konstrukcyjnych przedstawiono dla sprzęgieł

przeciążeniowych na rys. 3.10, dla ucha kadzi żużlowej na rys. 3.11.

Wananty rozwiązań konstrukcyjnych zapisywane z zastosowaniem programów graficznych umożliwiają szybki do nich dostęp z zastosowaniem numeru klasyfikacyjnego przyporządkowanego plikowi oraz stanowią poręczne narzędzie do modyfikacji przy tworzeniu typowych rozwiązań konstrukcyjnych [82, 83). Numer klasyfikacyjny wariantów konstrukcyjnych składa się z trzech części A_B_C. Pierwsza część oznaczenia (A) odpowiada porządkowemu numerowi składnika smiktury systemowej, druga część (B) określa porządkowy numer wariantu, natomiast trzecia część (C) ujmuje porządkowy numer odmiany wariantu. Gdy nie stosuje się wspomagania komputerowego, wariantowi konstrukcyjnemu dodatkowo przypisuje się numer identyfikacyjny opisujący jego strukturę geometryczną [109). W rodzinach konstrukcji, a szczególnie porządkowanych wyprzedzająco, dodatkowo przeprowadza się koncypowanic. Zebrano liczny zbiór metod koncypowania [28, 121, 167), wyróżniając następujące grupy, (labl. 5.2.1): metody intuicyjne, metody systematyczne, metody algorytmiczne Oprócz wyróżnionych metod w zabiegu tym zalecane jest stosowanie metody: czarnej skrzynki, wariantowania i tablicy morfologicznej. W metodzie czarnej skrzynki rozważane są zakresy zmienności cech charakterystycznych i ich wpływ na różnorodność rozwiązań konstrukcyjnych. Wynikiem są nowe wananty rozwiązań konstrukcyjnych uzyskane przez zwiększenie zakresów wartości cech charakterystycznych, głównie jakościowych, np. przez zwiększenie liczby możliwych sposobów zamocowania środka technicznego. Metoda wariantowania ma na celu zwiększenie liczby wariantów