9139718387

Fizjoterapia w wybranych chorobach internistycznych    81

2.1.1.5. Fizjoterapia w prewencji wtórnej choroby niedokrwiennej serca

Stabilna choroba wieńcowa. W tym stadium choroby występuje zmniejszenie możliwości odżywienia serca w czasie wysiłku. Zadaniem fizjoterapii jest poprawa możliwości krążenia wieńcowego przez systematyczny, określony wysiłek fizyczny. Sprzyja on popraw ie wydolności wieńcowej dzięki wytworzeniu krążenia obocznego oraz normalizacji gospodarki lipidowej i węglowodanowej. Istotą treningu jest w'ysiłek fizyczny, którego czas i granice określa się za pomocą testów' kwalifikacyjnych, z który ch najistotniejszym testem jest próba wysiłkowa na bieżni. Wy siłek fizyczny, najczęściej marsz, zaleca się pacjentów i co najmniej 3-4 razy w tygodniu po 30-45 minut. Granicą wysiłku, nakazującą jego przerw anie i odpoczynek, jest HR

0    8-10 skurczów mniejsze niż HR odpowiadające obiektywnym lub subiektywnym cechom niedokrw ienia serca w teście wysiłkowym. Miarą skuteczności treningu jest wydłużanie się czasu wysiłku, który upływa do momentu pojawienia się bólu dławicowego.

Niestabilna choroba niedokrwienna serca - ostry zespól wieńcowy. U chorych występuje ostre niedokrwienie serca z powodu istotnego zwężenia lub zatoru naczyń wieńcowych, czego wykładnikiem jest silny ból dławicowy. Miarą stopnia niedokrwienia jest zachowanie się odcinka ST-T w krzywej EKG (uniesienie lub obniżenie odcinka ST-T). Symptomem postępującej martwicy mięśnia sercowego jest głęboki zalamek Q. Chorzy powinni być poddani jak najszybciej zabiegom interwencyjnym w postaci rewaskularyzacji z ewentualnym wszczepieniem stentów. Uruchomienie pacjenta i podjęcie fizjoterapii zależy od stanu struktur serca. Jeśli nie doszło do istotnych uszkodzeń szczególnie ważnych części mięśnia i zastawek, fizjoterapię można podjąć po kilku godzinach. W przy padku istotnych uszkodzeń -dopiero po kilku dniach, po uzyskaniu danych o stabilizacji krążenia wieńcowego

1    braku postępu martwicy mięśnia serca. Ćwiczenia zaczyna się przed pionizacją, w łóżku, przy ciągłym monitorowaniu pracy serca. Granicę wysiłku stanowi uczucie zmęczenia, przekraczające w Skali Borga 12-13 punktów. Trening wysiłkowy zaleca się pacjentom po 2 tygodniach od początku leczenia niestabilności wieńcowej oraz po 3-4 tygodniach od wystąpienia zawału serca. Zasady zalecanego treningu ustala się przez opisane w'yżej testy. Trening powinien być wykonywany minimum 3 razy w tygodniu po 30-45 minut. Pacjenci mogą kontynuować sporty, uprawiane wcześniej, ale o umiarkowanym nasileniu. Nie powinni natomiast uprawiać sportów rywalizacyjnych.

Fizjoterapia po zabiegach kardiochirurgicznych pomostowania aortalno--wieńcowego. Zabiegi powinny być poprzedzone ćwiczeniami i edukacją przedope-racyjną. Ćw iczenia pooperacyjne są w tych przypadkach opóźnione o czas gojenia się struktur klatki piersiowej, a jeszcze bardziej, jeśli wystąpią powikłania. Istotna jest też fizjoterapia kończyn, z których pobrano żyły do przeszczepu. Dalszy przebieg ćwiczeń jest podobny jak w rehabilitacji pozawałowej.