9157474287

Stodoły miały podwójne odrzwia od strony obejścia i pola. Do wiania zboża otwierano obie pary drzwi, aby powstał przewiew. Podrzucano zboże szuflą do wiania zboża, a plewy były wywiewane.

Do czyszczenia zbóż były czasami wykorzystywane płaskie widły wykonywane z drewna.

Drewniana kopaczka do sprzętu ziemniaków. Ziemniaki nie były jednak tradycyjną uprawą na ziemiach polskich.

Uprawiano takie zboża, jak ber?, pszenica samopsza, pszenica polska, szpelc z kłosem ułożonym w jodełkę jednej płaszczyźnie, żyto (słów. reż?), owies, jęczmień, rośliny strączkowe, gryka do produkcji kaszy.

W stodole znajdowały się przegrody, sąsieki, w których umieszczano zboże. Stosunkowo długo ziarno magazynowano także w jamach ziemnych o ściankach zabezpieczonych gliną z sieczką, czasami wypalanymi. Tradycyjna dieta była stosunkowo uboga, występowało w niej mało mięsa.

Jamy magazynowe na zboże miały kształt trapezoidalny lub butlowaty.

Jamy takie mogły służyć też do kwaszenia mleka. Wtedy były one wykorzystywane tylko jeden lub dwa razy. Później stawały się jamami odpadkowymi. Do niedawna nigdy nie kopano jam przeznaczonych specjalnie do magazynowania odpadków.

Śliwki suszono w ziemnych piecach do suszenia śliwek.

Ziarno przechowywano w słomianych koszach lub w skrzyniach zwanych też sąsiekami. Wyplatane kosze mogły służyć też do magazynowania mąki. W jamach ziarno trzeba było zabezpieczyć przed gryzoniami.

Wykonywano też ceramiczne naczynia zasobowe na ziarno, które wywodziły się od drewnianych pojemników spinanych metalowymi obręczami.

Spichrze ulowate były pojemnikami wiklinowymi plecionymi, oblepianymi gliną. Ustawiano je na utwardzonej nawierzchni. Osiągały one wysokość około 2 metrów.

Pomosty palowe służyły do przechowywania zboża na wyniesieniu, dzięki czemu pozostawało suche. Brogi i stogi na siano służyły do ochrony siana przed zamoczeniem.

Na Bałkanach zboże niewymłócone wciskano między konary drzewa. Między konarami znajdowały się pomocy zapobiegające spadaniu zboża z konarów. Dzięki temu zboże było zabezpieczone przed myszami.

Stodoły miały zróżnicowane konstrukcje i rozmaity podział wewnętrzny, istniały stodoły drewniano-kamienne. Zawsze stodoły były ażurowymi konstrukcjami przewiewnymi. Nawet współczesne stodoły zapewniają dobrą cyrkulację powietrza.

Spichrze zwane świrniami? były konstrukcjami służącymi do przechowywania żywności lub wyposażenia gospodarskiego.

Swirń miał ściany wykonywano w konstrukcji sumikowo-łątkowym. Rama konstrukcyjna podłogi była wyniesiona o kilkanaście centymetrów nad ziemię, aby uchronić je przed szkodnikami i wilgocią.

Spichrze dworskie łączyły czasami funkcje magazynowe i administracyjno-zarządcze. Spichrze w majątkach szlacheckich miały część magazynową na piętrze, zaś na parterze znajdowały się pomieszczenia zarządcy, który prowadził księgi. Spichlerz dworski w Tokarni posiada dwa piętra, był przeznaczony do gospodarki wielkotowarowej.

Ziarno zbożowe było przechowywane w kadłubach zbożowych. Ścięty pień drzewa był wycinany od środka. Do kadłuba prowadziły dwie klapy znajdujące się po przeciwnych stronach na bocznych ścinkach pnia.

17